dinsdag 27 juli 2010

Moeder slaat kind: DU DU DU

Onthutst sloeg ik het tafereel gade: kind wil niet mee, moeder ongeduldig, drie keer pets pets pets. In stacato daarbij DU DU DU. Daarna ging het kind wel mee.

Ander tafereel: kind wil niet mee: beschaafde ouders praten zacht en vriendelijk tegen dreinende peuter. Het kind leek doof, ging daarna nog niet mee en ging op vaders nek.

Wat zijn er toch verschillende mensen...

12 opmerkingen:

  1. Ja, een corrigerende tik mag bij de wet niet meer, terwijl we wel verwacht worden onze kinderen op te voeden. Het vreemde is dat naar onze kinderen softer worden en in de maatschappij harder. Misdragingen doen altijd 'die' anderen, en nooit onze spruiten. Blijken ze zich toch te misdragen, dan is het slachtoffer dat begrip moet tonen.
    Godin als je die petsende moeder weer tegenkomt, geef haar een lintje. Want pas als kinderen weten wanneer een grens is bereikt, dan zullen ze daar als volwassene zelf het meest van profiteren. En als een geitenwollen sok daar anders over denkt moet deze nog eens goed om zich heen kijken en zien hoe we afglijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Karel,
    het is alom bewezen en talloze malen aangetoond dat wie agressief wordt behandeld als kind zelf agressief wordt. Dat wie geslagen is, zelf gaat slaan. Daarom ben ik het beslist niet met je eens. En denk ik dat je in je redenering wat stappen overslaat. Dat de samenleving verhardt, komt niet door die groep mensen die zijn kinderen niet slaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volledig met godin eens... wel kleine kantbedenking: een klein tikje kan misschien al eens door de beugel (soms valt er met een kind soms echt geen kant of wal te bezeilen), maar drie tikken en daar nog eens bij gaan schreeuwen, is dat kind en plein public nog eens gaan vernederen ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb je wel eens met drie stierlijk vervelende kleine kinderen met dertig graden door mul zand gelopen? Dan denk je er echt anders over...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jawel,beste Martine,
    ik heb zelf drie kinderen (ondertussen ook al drie kleinkinderen)en heb wel al met dertig graden door mul zand met hen gelopen. Meer zelfs... als alleenstaande moeder deed ik met mijn drie kinderen (toen 11, 13 en 15)trekkings langs de kusten van Engeland en Wales. Elk zijn rugzakje dragen, soms 25 km per dag en wel eens een hele dag regen... tot we 250 km verder stonden. Kletsen waren blijkbaar niet nodig om elke avond in een jeugdherberg te geraken!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Beste Zwin godin, Ik sprak over een corrigerende tik, niet over het in elkaar rammen als vorm van macht of juist onmacht. Mijn kinderen kregen toch af en toe ook een tets voor de boks(brabandts) of een triesel(drenths) over de vingers. Maar ook dan pas als waarschuwen bij herhaling niet hielp. Ach, mijn kinderen, nu zelf volwassen en gek op pa, beschaafd, sociaal, behulpzaam enz, vragen mij af en toe: 'Pa, hoe hield je ons in het gareel? Onze kinderen willen we af en toe achter het behang plakken en ze blijven extreem vervelend'. Bij een kleinzoon was het probleem zo groot dat mijn eigen kind in behandeling moest. Uiteindelijk heb ik aangeboden om mijn kleinzoon eens twee weken bij me te hebben. In drie dagen was hij getemd, in positieve zin. Nu jaren later ben ik nog steeds zijn liefste opa. Mijn dochter was na de logeerpartij snel uitbehandeld. Ze gebruikt ook steeds meer mijn methode en zie: beide kinderen weten waar ze aan toe zijn, hebben structuur in het leven en hangen erg aan moeders en nog prettiger, ze gedragen zich in het openbaar voortreffelijk.
    Eindeloze discussie met kinderen is een zinloze bezigheid, kinderen leren snel en weten al heel rap hoe zei een discussie moeten winnen. Grenzen worden dagelijks verlegd. Nu hou ik ook niet van grenzen, maar er blijven normen en waarden. Als die niet met de paplepel worden ingebracht dan wordt de vervlakking steeds groter.
    In Engeland zie je steeds meer restaurants die gesloten zijn voor ouders met kinderen. Zijn die kinderen dan zo vervelend? Nee, de ouders die niet aangeven dat je niet moet rennen en gillen daar waar anderen in rust zitten te genieten.
    Wel lachen om Zeekat: kletsen was niet nodig: nee, je kinderen een hele dag afbeulen en 25 kilometer laten lopen, omdat ma dat zo leuk vindt. Dat is in mijn ogen kindermishandeling.
    Groet van Karel

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Karel!
    Het verliep niet altijd even vlekkeloos, geef ik toe, en een potje huilen was er ook wel eens bij - maar nu achteraf hebben ze er wel schitterende herinneringen aan overgehouden.
    Nu ja, dat was mijn manier om 'op te voeden'. Er zijn trouwens zoveel manieren... en wat zijn goede? wat zijn slechte?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zeekat daarop is slechts een antwoord: opvoeden en houden van je kind is onlosmakelijk! Nu ben ik atheïst, maar toch een regeltje uit dat boek is wel aardig: wie zijn kinderen liefheeft, kastijdt ze.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik dacht dat het spreekwoord luidde 'wie zijn vrouw liefheeft, kastijdt haar'. Hoewel ik daar ook geen voorstander van ben!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. 't Is waar, Karel, laten we zacht zijn voor onze vrouwen, onze mannen en onze kinderen (maar ook niet té zacht)

    BeantwoordenVerwijderen