zondag 31 juli 2011

Mario en Wouter: kiten!



















Aan de vloedlijn staat Mario. Hij sjort aan een stoere kitevlieger. Even later zwiert hij over de golven en nog weer een uurtje later staat hij weer in het zand, en begroet

Wouter.
















Mario is een kiter van het eerste uur. Zodra wind en weer het toelaat is hij in het Zwin te vinden. Hij runt de webshop www.kitestuff.nl. En Wouter komt uit het noorden van het land, maar komt speciaal naar het Zwin om te kiten. Allebei vinden ze het noodzakelijk dat beginners lessen nemen. Mario: 'soms verkoop ik een uitrusting aan iemand zonder ervaring. Ik adviseer altijd lessen want ik vind het levensgevaarlijk om zomaar te gaan kiten. Maar niet iedereen volgt die raad op. Dan zie ik een paar dagen later zo''n klant sukkelen in het Zwin... Sukkelen is niet zo erg, maar als er harde wind is en je doet iets verkeerd, dan kan het echt heel ernstige gevolgen hebben. Een paalhoofd, een catamaran... je vliegt er met een rotvaart tegenaan en je bent er geweest. Terwijl je tijdens de lessen gewoon goed leert wat je meot doen om dit soort dingen te voorkomen.'Wouter: 'Het gaat niet alleen om je eigen veiligheid - ook om die van anderen. Als ervaren kiter zeg ik: neem net zo lang les tot je jezelf zeker voelt.'
Verderop zijn mensen aan het lessen, via Kiteacadamy Zeeland (punt nl). Ook kun je les nemen iets ten noorden van Cadzand, bij Moio. (Moio beach).




Zeeuws carnaval

Vandaag een nieuw inzicht gekregen: Zeeuws Vlaanderen heeft een eigen carnaval. Te weten: de fameuze zomerse rommelmarkten. Anders van sfeer (meer koffie, minder alcohol), verspreid over enkele weken (eerst Retranchement, dan Groede, dan Nieuwvliet, dan Zuidzande, dan Breskens), en een ander publiek (niemand is dronken, niemand is verkleed en er zijn behalve bewoners ook veel toeristen).

Hoe ik kom tot deze observatie? Ik sprak een dame uit Groede. Een drukbezette vrouw, die een boerenbedrijf runt EN een camping. Maar… op de jaarmarkt in Groede nam ze vrij. Eigenlijk kon dat helemaal niet: een deel van haar campinggasten zou vertrekken, een ander deel zou arriveren. ‘Ik heb hen laten weten: rij vooral niet door de Groe want daar is het te druk, en zet je spullen maar neer naar eigen inzicht, want ik ben op de markt.’ Ze vertelt dat ze al weken uitkijkt naar de markt, en ook zeker van de partij zal zijn in Breskens. ‘Het is een soort reunie. Iedereen die je kent maar niet altijd tegenkomt zie je dan. Iedereen is buiten. Natuurlijk zijn er toeristen, maar dat maakt niet uit, die zijn ook welkom. Dat er 40.000 mensen in Groede komen op 1 dag maakt ook al niet uit. Want ik kom echt iedereen die ik ken tegen. Markt in Breskens? Het is een kermis, maar dat geeft niet. Ik weet waar ik mijn kennissen zie en ik laat een deel van de poppenkast links liggen. We hebben het supergezellig, eens per jaar in de zomer een paar keer.’

Toeristen vinden het enig, die ZeeuwsVlaamse rommelmarkaten, maar hoe meer wandelaars aan mijn paalhoofd verslag komen doen hoe meer ik ervan begrijp: eigenlijk zijn die rommelmarkten helemaal niet zozeer bedoeld voor toeristen… Mensen die de hele dag met een groepje aan een tafeltje zitten achter spulletjes voor 50 cent, vieren gewoon op Zeeuwse wijze hun jaarfeest. Veel inwoners plannen zelfs hun eigen vakantie om het gewaardeerde jaarfeest heen. Zoals Brabanders hun carnaval hebben. Er is best veel voor te zeggen. Feest overdag en niet ’s nachts, geen bier maar bolussen.

woensdag 27 juli 2011

Zwin-deskundoloog Piet Jansen


Ooit van plantenstress gehoord? Vandaag een stuk wijzer geworden. Plantjes die het warm hebben, krijgen plantenstress en worden rood. Allez! rode kop?

plantenstress...













Ik trof hem al eerder, destijds met metaaldetector. En: hij vond de trouwring van een wandelaar. Ditmaal viel zijn naam opnieuw: als gids. Piet Jansen gidst al jaren toeristen rond langs de plantjes en het Zwin. Af en toe op dinsdagavond (9.00 - 10.30 uur) vertrekt hij vanuit de Zeemeeuw met een handjevol toeristen. Nu ik hier toch sta, legde ik mijn gouden oortjes te luisteren.























Hij verschijnt in korte broek en warme trui en grijnst naar een paar mensen die een lange broek dragen met modieuze strakke pijpen. Het is opkomend tij. Als we terugkeren en het Zwin oversteken komt het water tot aan de dijen, waarschuwt hij. Een paar kinderen, gekleed in spijkerbroek, joelen. Dat wordt een dolle boel straks.

Hij begint te vertellen bovenop het Belgische duin, dat volgend jaar zal worden afgegraven. De plannen met het Zwin zijn groots: er komt een hoop natuurgebied bij, en het stuk grasland direct achter de grens wordt ook al afgegraven. Dat is immers 'van weinig natuurwaarde'. Het is klei met gras...

Sja, een grasje. Als je uit de randstad komt is dit waanzinnige natuur. Maar Piet Jansen heeft het over de verscheidenheid aan fora en fauna - en hij kan het weten, hij kent elk plantje. In de laag klei zit ook niets van waarde in de grond - al heeft Johan Verplanke weleens een mensenbot gevonden. Dat verklaart Piet uit het feit dat dit lage land vroeger gewoon werd overspoeld met vloed, en dus gerust ook lijken van schipbreukelingen konden aanspoelen.

Of er ook fossielen zijn, vraagt een kind. Nee, adviseert Piet, zoek de fossielen liever gewoon op het strand.

De groep stopt bij een verzameling plantjes op het Belgische Zwinstrand. Roodachtige vetplantjes, volgens PJ 'kleine schorrenbloemen met plantenstress'.
Hij legt uit: deze plantjes zijn groen, maar verkleuren en worden rood in de zomer als zij het warm hebben. Verbazing alom. Immers, de gids kan toch niet menen dat het zo warm is dat je als plantje daar stress van zou krijgen?
Maar de stress slaat direct toe kennelijk, want de paar warme junidagen, die niemand zich nog herinnert, heeft de natuur dus al plantenstress bezorgd.









Zo gaat de tocht plantje voor plantje verder, tot aan de kroppen en kollen op de basaltstenen dijk. Hij laat het verschil tussen zeekraal en zeeraket zien, en meldt dat je de zeekraal best kunt eten (al mag je ze officieel niet uit het Zwin plukken) en dat het met dat kwik best meevalt (zie eerder op dit blog).

Hij laat ook de paarse Zwinbloemen zien, die in de volksmond Lamsoor heten. Dit heeft weer niets te maken met lamsoor uit de keuken, dat ziet er anders uit en heeft veel smallere blaadjes.

Tot slot bovenop de dijk nog een expose over St. Janskruid en St. Jacobskruiskruid: lijkt sprekend op elkaar, maar totaal verschillend. Het tweede kun je beter niet plukken (licht giftige stoffen), van het eerste worden allerlei olieen en middeltjes gemaakt.

Zwingodin kan weer heel veel vragen aan over de directe natuur:)


maandag 25 juli 2011

Zeus in Aardenburg


Op de blog iemand die deze Zeus wel eh... een partij voor mij vond.
Mooi beeld inderdaad. In de grote kerk in Aardenburg, ST Baafskerk.

De kunstenaar heet Andre Verschelden, en het is een sculptuur van koper en ijzer.

zondag 24 juli 2011

Catamaranzeilschool naast mijn sokkel



Nu ik verplaatst ben, heb ik een paar meter verderop een zeilschoolhouder als buurman. Dat geeft vertier en bedrijvigheid. Allereerst natuurlijk een legertje fraaie bootjes, maar zo na een paar weken heb ik wat beter door wat er zoal bij een catamaranzeilschool komt kijken.
Ik dacht eerst: je investeert in een paar boten en voila. Maar nee, daar moet een mens niet licht over denken.

Zo werd eerst het thuishonk opgeknapt. De boel ligt er kek geschilderd bij en binnen hangt een ENORME voorraad wetsuits. Het bestaat niet dat je geen passend pak aankunt, want er hangen rekken vol met pakken voor kinderen en voor grote dikkerds en voor alles wat daar tussen zit.
Dan heeft Erik ook nog een paar leuke jonge zeildocenten in dienst, want bij grote zomerdrukte kan hij de school niet alleen aan. De lessen lopen goed en gaan per twee personen:van kleine kinderen tot mannen op leeftijd.


Erik zelf tuurt over het water, waar zijn drie kinderen zeilen. 'Ik push ze niet hoor, ze moeten het allemaal zelf leuk vinden, maar gelukkig houden ze wel van zeilen,' zegt hij.

In het gewone leven is Erik sportleraar op het Zwincollege in Oostburg, en in de zomer runt hij zeven weken de zeilschool naast de Zeemeeuw, samen met zijn vrouw, die ook al sportlerares is. Of hij dan nog weleens vrij neemt: 'Jawel, in de krokusvakantie. Dan gaan we met het hele gezin skien. Nee, nietsdoen is niets voor mij, er moet wel gesport worden.'






zaterdag 23 juli 2011

Zwinrace: catamaranzeilers komen aan in het Zwin


Elk jaar weer een feestje: de Zwinrace. Catamaranzeilers uit Belgie bestormen mijn paradijs en eten paella. Daarna varen ze terug. Zelf heb ik wat minder verstand van de zeilerij, maar per mail kreeg ik het volgende verslag van 21 juli:

De Zwinrace/Beaufort Cup 2011 is weer goed verlopen. 52 deelnemende catamarans van verschillende klassen.
Ook deden enkele kiters mee waarvan er twee de race hebben uitgevaren.
Naast Patrick de Mesmaeker, de nr. 1 van België, deed ook de bekende Hans Bouscholte mee met een carbon Nacra M20, een supersnelle catamaran met gebogen zwaarden. Ondanks de grote voorsprong werd Bouscholte toch 2e door het ratingsysteem.
Traditie was ook weer de goed verzorgde lunch in het Zwin.
Enkele Belgische deelnemers hebben zich verkeken op het sneller opkomende water in het Zwin. Terwijl zij van een lekkere paella genoten raakten hun boten op drift waardoor ze enige averij hebben opgelopen.
Vanaf het strand werden de vele zeilen door de badgasten gadegeslagen. Familie van deelnemers volgden natuurlijk vol spanning en met gepaste trots de verrichtingen door hun kijkers. Kan het beter dan met een Zeeuwse bolus in de hand?

Het verslag van vorig jaar staat hier. Het zag er ongeveer hetzelfde uit...


vrijdag 22 juli 2011

Truzements mannenkoor

Sja, mijn maker heet Marie Louise. Laat dit nu zijn doorgedrongen tot sommigen... en voila, per mail kreeg ik de mededeling: Het Mannenkoor van Retranchement (Truzements mannenkoor) zingt over Marie Louise...

Op mijn verzoek mailde de toerist een paar op mobiel gemaakt filmpje van een bijeenkomst gisteravond in de St. Baafkerk. De kwaltiteit kan dus beter, maar het was een hele ervaring, aldus de mailer.

Ook waren er Zeeuws Vlaamse verhalen van schrijfster Anita Tournois-Maas uit Breskens, die ze voordroeg in sappig ZeeuwsVlaams, en expressief als een ware actrice. Zij zal in de toekomst nog voordragen in Nieuwvliet. In de gaten houden dus!

Hieronder opnames van het Truzements mannenkoor.

Vragen aan de Zwingodin: schorren of zeekraal?



Waarom zijn er wanneer kwallen? En waarom zijn er paddestoelen in droog mul zand? Eerder al bleek ik vraagbaak te zijn voor Zwinnieuwkomers. Maar… ik bescherm de mensen graag en bericht met plezier over u en uw geliefde gebied. Alleen, ik weet ook niet alles. Maar samen misschien weer meer…

Een vraag die per mail binnenkwam:

Vorig jaar zag ik geen schorren op het Zwin links op het strand. Nu lijkt er begroeiing te ontstaan. Komt dit door de verzanding? En is dit zeekraal? Schor? Kun je het eten?

Bijgaand de foto.

Graag antwoord!!


woensdag 20 juli 2011

Ossaert: watergeest of kwelgeest?

Ik ben al een paar weken aan het nadenken over hoe ik Ossaert kan vormgeven. Met een staart in elk geval. Borsten en paardenpoten lukken ook wel. Maar hondenoren??? Nog even broeden. voor de liefhebber hieronder de betekenis van 'den ossaert'.


Ossaert (Osschaert)

Ook in de maak is Ossaert. Wie is Ossaert? Een watergeest. Een spottende watergeest, die in vele Zeeuwse verhalen voorkomt. Ook noemen mensen hem wel een kwelgeest.

Een figuur die meestal vloekt, lelijk maar ontzagwekkend oogt, en over wijde wateren vliegt en dan vilein schaterlacht. De figuur komt voor in volksverhalen waarin het spookt. En dat deed het vaak in oude verhalen: zo’n knotwilg in de schemering geeft een akelige schaduw, en als mensen heel vroeger door de polder liepen, dan werden ze soms bevangen door normale, menselijke angsten. Omdat er veel bijgeloof was, ontstonden er dus lieve en boze spoken. Den ossaert hoort bij de categorie boze spoken.

Een van de verhalen, verzameld door onder meer George Sponselee in het boek ‘Volksverhalen uit Zeeuws-Vlaanderen’, gaat over Wannes, die tijdens een wandeling in het donker den Ossaert tegenkomt. In de gedaante van een hijgend en stinkend gevaarte, die op zijn rug gaat zitten en het hem onmogelijk maakt om door te lopen. Wannes loopt toch moeizaam verder, met een last op zijn rug. Dan is er onweer. Een bliksemflits, en Wannes schudt het spook van zijn nek af, zodat hij het in het licht van de flits kan bekijken. Wat hij dan ziet is prachtig en gruwelijk tegelijk. Het is een monster met een vrouwengezicht en hondenoren, van die lange slappe oren. Het bovenlijf is van een vrouw, met borsten, maar haar billen zijn overdekt met hondenhoor en ze heeft ook een hondenstaart. Haar benen zijn die van een paard of een ezel.

Als hij dit later tegen zijn vrouw vertelt is ze boos: ze denkt dat Wannes met een andere vrouw wil aanpappen. Hij vertelt het in vertrouwen tegen vrienden en binnen de kortste keren pest iedereen Wannes. Die moet wel goed dronken zijn geweest… Wannes gaat dan naar zijn vroegere bovenmeester, die een geleerd iemand is EN nooit iemand plaagt. De bovenmeester duikt in de boeken en weet even later aan Wannes te melden: Ossaert is geen hond, geen vrouw, geen paard maar een capirussa.

Wat is een capirussa, was de vraag van Wannes. Capirussa is een bekende: een monster dat in Indische wateren zou leven of hebben geleefd. Het is een vrouw met hondenoren en een hondenstaart, en voeten als een paard. Het monster zou gezien zijn in de moning van de Maas.

De bovenmeester gaf Wannes een afbeelding, en warempel, het plaatje klopte met wat hij had gezien aan in het bliksemlicht.

Wannes was dolblij en ging met het plaatje naar iedereen die hem had uitgelachen. Helaas, hij moest nog een levensles leren. Hij leerde dat wie gelijk heeft, dan niet altijd krijgt. Hij werd ditmaal nog harder uitgelachen en gepest. Ook zijn vrouw werd nog bozer, nu het weer opnieuw had over het blote wijf met haar paardenpoten.

Zeeuws-Vlaamse vlag voor een dag





Vandaag werd pal naast mij de Zeeuws Vlaamse vlag gehesen. Sta ik daar toch net pal achter! Fotograaf van de betreffende stichting heeft z'n best gedaan om die vlak uit mijn hoofd te doen opstijgen...

Hieronder foto's van de gebeurtenis.
Als godin ben ik eh... neutraal, autonoom en onafhankelijk. Dat wil zeggen: ik heb vooral meningen over mensen en kunst.


Journalist PZC, fotograaf, en initiatiefnemer Guus Langeraat in gesprek.

Mij werd duidelijk dat de blauwe vlag (dat het strand lekker schoon is) moest wijken voor deze Zeeuws Vlaamse vlag. Zeer binnenkort (een dag) zal de blauwe vlag weer terugkeren.
Voor niet-Zeeuwsvlamingen is die blauwe vlag net even belangrijker...

maandag 18 juli 2011

Bord geplaatst


Er was een dag waarop de gemeente zei tegen de Zwingodin: u dient het Zwin te verlaten, maar als u wilt, dan krijgt u een vergunning voor uw virtuele aanwezigheid. Voila, vanaf dit punt kijkt u uit op mijn oude plek, waar ik dus inderdaad virtueel aanwezig ben.
Krijg ik dan een officieel bordje, vroeg ik. Dat is leuk. Met een internetadres erop. Ik kreeg immers toestemming om virtueel aanwezig te zijn en over het Zwin te publiceren, wat in een vrij land als Nederland wel een leuke, ironische grap is. Ik waardeerde het statement wel. Maar een bordje... daar moest over worden vergaderd. immers, het was niet zeker of ik wel BLEEF publiceren, en stel dat ik er na een tijdje genoeg van zou krijgen... Zwingodin begreep dit Zeeuwse statement: dat zou ZONDE zijn. Van dat bordje.
Niet getreurd, Zwingodin is en blijft immer onafhankelijk, van alles en iedereen. Hierbij mijn eigen bordjes, precies op het uitkijkpunt vanwaar je vorig jaar op mijn schouders keek. Even doorlopen, staat er, volg het duinpad, en bij paviljoen De Zeemeeuw sta ik gereed om u te ontvangen.
Het andere bordje laat zien hoe ik er vorig jaar op deze plek bij stond. Eenzaam en verlaten, in goddelijke rust.

Opening expositie Ouverture Cadzand Bad: ready made en busy made




De zomerexpositie in Cadzand-Bad is afgelopen zaterdag geopend, door Willem Behr. Ik had daar ook een hoekje (zie foto). Hij stelde al 'zijn' kunstenaars voor, wat hij heel charmant deed. Bijna vergat hij zichzelf. En dat terwijl hij toch heel fraaie beelden en beeldjes heeft staan in zijn eigen galerie. Het thema is 'zon, zee en strand', iets dat bij alle kunstenaars echt paste, behalve bij zijn eigen poetische sculpturen.
Vooral de grotere beelden met dramatische open ruimten erin zijn fraai.




Mijn maker mocht ook nog wat vertellen. 'De Zwingodin' was uitgenodigd, waarna ik allereerst iedereen heb uitgelegd dat de Zwingodin op het strand staat... en de maker is kunstenaar. Best lastig als je een spelletje speelt met personages, dus we nemen de verwarring maar voor lief. Ik draag daar immers ook aan bij...

In de maak zijn diverse beelden, en het plan is - uiteraard - om de hele Zeeuwse kust te voorzien van beelden. In Breskens staat bij Paviljoen 't Halve Maentje de Mosselgod. Op de tussengelegen route is best plaats voor diverse kokkelkoningen, oesterbaronnen etcetera. Om een beetje aan te sluiten bij de locate geschiedenis heb ik me verdiept in de Zeeuws-Vlaamse figuren Alledeske en 'den Ossaert'.

Over de Cadzandse zeemeermin Alledeske kun je hier lezen.
Over de Zeeuwse kwelgeest 'den ossaert' kun je hier lezen.

Tijdens de vernissage van de expositie kon ik de aanwezigen deze twee 'oud-literaire figuren' meegeven, waaarna Willem Behr nog over zijn nieuwste bezigheid vertelde: zijn fascinatie voor ready-mades.



Enige jaloezie beving me wel. Mijn beelden... bestaan uit vondsten - waarna een zeer lang werkproces volgt... Dat zijn dus meer 'busy-mades'.

Bij deze uitgevonden het genre Zwingodin toe behoort: busy-made.

Maar wel frappant dat die readymades van Behr dezelfde poezie hebben als zijn beelden.



Hieronder het filmpje waarin hij ze zelf aankondigt, het slot van zijn toespraak.


zaterdag 16 juli 2011

Alledeske, de verkorting

Ooit vertaalde ik het oude verhaal over Alledeske, en publiceerde het vorig jaar op deze blog.
Maar nu vinden veel mensen dit een veel te lange lap tekst en ook een beetje moeilijk met veel oude figuren enzo... Sja, eigen aan deze tijd is: praatje en een plaatje en klaar. Met het plaatje ben ik bezig: beeld Alledeske is in de maak. Het praatje zal ik dus maar voor de ongeduldige en eigentijdse lezer inkorten.

Komtie:
Alledeske is een zingende zeemeermin, die als jonge zeemeermin veel zwom rond het eiland Wulpen, het inmiddels verzande eiland voor Cadzand. Vissers waren dol op haar stem en werden, zeiden ze, 'dronken van geluk' als ze Alledeske hoorden als ze bijna thuis waren.

Toen Alledeske volwassen was werd zij geroepen door haar haar vader, Ode. Die ontving haar in het Paleis van Poseidon. Daar kreeg Alledekse een klomp goud. Die nam ze mee terug naar haar geboortegrond en verborg hem in een diepe kuil nabij het Zwin.

De klomp goud had magische krachten. Schepen die erover voeren hadden geluk, winst en voorspoed. S chepen die ernaast voeren hadden pech en leden schipbreuk. Kapiteins leken te weten hoe ze over de klomp voeren want... Alledeske zong als de schepen goed voeren de zeemeermin bracht zegen en geluk.

Rijkdom volgde. Het Zwin werd breder, er ontstonden rijke havens en bloeiende handel. na verloop van tijd werden de verhalen over Alledeske en haar klomp goud gezien als bijgeloof.

Na een tijdje werd de rijkdom minder, maakten sluis, damme en brugge ruzie en ontstonden er wetten en regels. Het Zwin werd smaller, en verzandde. Die klomp goud... die moet er nog liggen. Maar waar?
Mogelijkheden zijn: vlakbijj Cadzand, vlakbij Knokke, ter hoogte van Retranchement. Onder de slikken, onder de schorren, of gewoon onder het zand?

vrijdag 15 juli 2011

Zwingodin in de krant (PZC)



Zwingodin stond mooi in de krant vorige week, en ook van de plaatsing zelf kwam nog een foto op de nieuwspagina's. Helaas is de krant minder 'wired' in zeeuwsvlaanderen dan elders, want veel van wat in de krant staat, staat niet op internet... Helaas. En dat terwijl ik de krant toch wereldfaam kan bieden met mijn blog... Een aardige mail naar de webredactie hielp niet... Dus behelp ik mij - nu een link niet kan - met een foto van een stukkie papier. Hoe ouderwets kun je zijn??


Vragen aan de Zwingodin: gele bloemen



Waarom zijn er wanneer kwallen? En waarom zijn er paddestoelen in droog mul zand? Eerder al bleek ik vraagbaak te zijn voor Zwinnieuwkomers. Maar… ik bescherm de mensen graag en bericht met plezier over u en uw geliefde gebied. Alleen, ik weet ook niet alles. Maar samen misschien weer meer…

Een vraag die per mail binnenkwam:

Ik wandelde door de duinen en iedereen heeft het over Zwinbloemen. Maar die zijn toch paars? Hoe heten die gele bloemen? Hierbij foto's.

Antwoord Zwingodin: Helaas weet ik meer van schelpen en kunst dan van bloemen. Maar mogelijk dat de bloglezers te hulp schieten? Wel weet ik dat Zwinbloemen inderdaad paars zijn, en dat ACHTER je gele bloemen in de Zwinkom (foto zwinkom) paarse zwinbloemen groeien.



Vragen aan de Zwingodin: wilde zwijnen?


Waarom zijn er wanneer kwallen? En waarom zijn er paddestoelen in droog mul zand? Eerder al bleek ik vraagbaak te zijn voor Zwinnieuwkomers. Maar… ik bescherm de mensen graag en bericht met plezier over u en uw geliefde gebied. Alleen, ik weet ook niet alles. Maar samen misschien weer meer…

Een vraag die per mail binnenkwam:

Ik kwam in de duinen vlakbij pardoes een hoop zwijnen ofzo tegen, ze zagen er eng uit maar bleken erg sloom gelukkig. Ze liepen los! Hoe kan dat? Hierbij foto’s.

Zwingodin: Gelukkig kan ik deze vraag wel beantwoorden… je hebt het over een kudde Schotse Hooglanders. Dat is een rundersoort. De runderen begrazen de polder. In het voorjaar zijn er een paar kalfjes geboren. Ze lopen soms inderdaad los over de Duinweg en je bent niet de eerste toerist die zich rotschrikt, het zijn ook imposante horens! Ze zijn ongevaarlijk, al schijnt het wel aan te bevelen te zijn de beesten niet aan te raken.






donderdag 14 juli 2011

Verjaardag

Verjaren als godin is een bijzondere aangelegenheid - maar verjaren in social media-land is ook apart. De mails stromen binnen, daar waar vroeger iemand je nog weleens 'vergat' en beschroomd een paar dagen later belde. Dat overkomt je niet meer als je een beetje van deze tijd bent - en keurig op tijd loopt de mailbak vol. En de berichten op Facebook. Zwingodin 'verjaarde' officieel op zondag 9 juli, de maker vandaag op 14 juli. Aagezien de Zwingodin toch ook doorgaat voor experiment op het gebied van social media wil ik mijn observaties niemand onthouden. Behalve groeten en kussen per social media dus vele mails. En vragen. Of verjaren wel hoorde bij een godenbestaan. En of ik nu wel of niet cadeaus had gekregen.

Over dat laatste hoeft niemand in te zitten: naast i-phone beschikt de godin nu ook over een i-pad. Wel is de zege van een 'connected' leven op deze plek een heikele kwestie: Zeeuws Vlaanderen staat immers niet bekend om uitstekend breedband. Toeristen klagen luidkeels steen en been (en zeker met slecht zomerweer als vandaag) - en niemand lijkt zich te realiseren dat je met een beter draadje echt een hoop mensen lokt. Maar dat is een stokpaardje.

Ik deed nog een leuk experiment: ik meldde mij bij een leuk literair inititatiefje: verhaal 140.
Op de betreffende site kun je er alles over lezen. Het komt neer op dit: je twittert je verjaardagsdatum aan Lucas Bezembinder, en een steekwoord, en op je verjaardag krijg je een verhaaltje per DM (direct message) cadeau. Enig. Ik twitterde over mijn wederopstanding.

Ik ontving:

Klaas krabbelt overeind. “De wederopstanding!” lacht een vrouw. “Heeft u dat oude paasei daar neergelegd?" Een kruisje slaand vaart hij weg.

Graag hoor in interpretaties!!

woensdag 13 juli 2011

Onthulling 2: Beelden van plaatsing Zwingodin

Vandaag de filmpjes van vorige week op het net gezet. Lijkt een klusje van niks - maar met de slome verbinding hier aan de westkust duurt een filmpje van een paar minuten UREN om te uploaden. Enfin,

Allereerst maar de onthulling:



En vervolgens de uitreiking van de ingelijste godinnen (eventueel per mail bij mij te bestellen)


En tot slot nog een ouder filmpje, van 5 juli, toen we bezig waren met het plaatsen van de sokkel. Het getik is van paviljoenhouder Jannis van de Voorde, die een handje toestak.





vrijdag 8 juli 2011

Onthulling 1: Gedicht

Niet dat het strand vol badpakken lag... Het is zo'n zomerdag waarop je een trui aandoet, de wind voor lief neemt en bij hoog water toch gaat zwemmen omdat je snel warme chocomelk in de strandtent kunt drinken. Het strand voor Paviljoen de Zeemeeuw kreeg ook nog wat groot onderhoud met groot materieel - en temidden van deze prozaische omgeving wordt het vloed, breekt de lucht boven Knokke open en krijgen allerlei mensen een bedankje. Een samenvatting van mijn opwindende leven passeert de revue. Het tijdstip waarop mijn natte donkere pak uitmag nadert - en dichter Andre van der Veeke krijgt het woord.
Met een gedicht dat de Opstanding van de Zwingodin heet. En wat een mooi compliment: al staande opgestaan.


Hij leest het voor:

Opstanding van de Zwingodin
godin van de getijden
weet dat de zee niet slijt
Het zilte knarsetanden
van het zand ten spijt

Zou zij dan zelf als godin
genoegen nemen met minder
dan een plek in het Zwin
Ze denkt er niet over

Een Zwingodin hoort bij het Zwin
zoals zout bij het water van de zee
Ze houdt van wind, van eb en vloed
wie heeft daar nu moeite mee?

Als ze straks naar de hemel wijst
- genezen en in haar tweede leven -
moeten we haar dit nageven:
Ze is al staande opgestaan

Laatste momenten ingepakt


Het was een zware nacht... veel regen... en dan die opmerkingen. Mensen weten niet hoe mooi ik ben:) Drijfnat zeil... En dan, steeds diezelfde foto. Kijk! Hoorde ik. Staan we hier net achter die ingepakte vrouw, dan lijkt het alsof de antenne een vishengel is!
Klopt ook nog...

donderdag 7 juli 2011

Kermis in de hel en jonge kiters


Aan mijn voeten, voor mijn ingepakte lijf: Van links naar rechts Diego, Martin en Antoine uit Belgie. Ze hebben kitespullen bij zich, maar echt kiteweer is het niet, sterker, het Zwin is een paradijs voor liefhebbers van kermis in de hel. Knallende luchten, dito buien, krijsende vogels, felle zon en veel regen. Geen kiter te bekennen. 'Ik kite vaak in Knokke,' zegt Diego. Ben je niet te licht, vraag ik bezorgd. Het kind is weliswaar de oudste van de drie, kijkt slim uit de ogen, maar een volwassen gewicht... nee. En ik word niet gehinderd door kite-inzicht maar ik zie deze Diego toch al in mijn fantasie door de lucht zweven. Nee hoor, zegt Diego. Ik oefen veel en het lukt prima. En dat komt omdat mijn vader werkt bij Slingshot, dat is een kitemerk. Dus ik hoef geen Kite te betalen. Dan kun je dus jong beginnen.'

Ze zijn nieuwsgierig naar mijn uiterlijk onder de doek... maar ze moeten wachten tot morgen, vier uur. Dan gaat het drietal richting Belgie. Ik zwaai ze uit. En kijk nog een uurtje naar de betoverende luchten. Het was een verrukkelijke avond in het Zwin, mijn mobiel is leeg... honderden foto's genomen.

woensdag 6 juli 2011

Ingepakt a la Christo




Dat het effect zo spectaculair zou zijn... Een doekje over de schouders. Maar de verwachting was windkracht zes. Dus: goed inpakken.

Het resultaat is prachtig...

De vergelijkingen zijn niet van de lucht. Hele emailbak vol!
Gelukkig is de hand vrij voor mobiel dataverkeer. Een godin van deze tijd moet zich immers niet laten inperken - en zeker niet in communicatie. Zo kon ik toch nog een fraaie piramide van zand fotograferen vanmiddag.


Nu onder het plastic - tot vrijdagmiddag 16.00 uur.

Actieplan borstherstel


Sja, dat kon er ook nog wel bij. Zo krijg je dus levenservaring. De meest extreme weersomstandigheden doorstaan... springtij... dwarsliggende gemeente... straaljagers en helikopters boven het hoofd... en op een dag krijg je asiel van een paviljoenhouder, sta je eindelijk klaar voor het nieuwe leven en barst de borst open.

Het actieplan was gauw gemaakt: nieuwe epoxy, een vlijmscherp mes om het pur weg te snijden (ook op de belendende palen) en een paar hulpkunstenaars ingeschakeld. Dezelfde avond nog.

Zo gezegd zo gedaan. Het pur was hard en uitgewerkt. Twee hulpkunstenaars konden trouwens ook zichzelf met schuursponzen gaan bewerken: pur tussen vingers en tenen. Ladder geleend van de zeilschool, en bij zonsondergang een hersteloperatie - de zoveelste.

Stuwing dan wel gezwel werd weggesneden (en bewaard), naden zorgvuldig hersteld. Wonder boven wonder bleek er na twee uur noeste arbeid niets meer te zien.

Toegesnelde Zwinwandelaars fotografeerden en verzonden het beeld
naar zwingodin@live.nl

Stuwing uit borst Zwingodin


Journalist en fotograaf van de PZC kwamen langs. Foto! Alles liep voorspoedig, de godin verrees onder luid applaus. De crew ging aan de tosti en.... keek toe hoe de torso van de godin langzaam openbarstte.

Wat was namelijk het geval? We hadden haar holle torso vanbinnen volgespoten met pur, dit om haar massief te maken en daarmee te voorkomen dat ze bij windkracht 12 nog eens zou beschadigen. Goed idee. Leek het. Maar de uitzettingsgraad van de pur was iets hoger dan verwacht... vlakbij het gaatje waardoor ze was 'ingespoten' ontstond een barst. En terwijl de kunstcrew op het terras zat biggelden er tranen van pur langs haar borst. Het oh en ah was niet van de lucht...

Eigenlijk wel mooi, vonden sommigen.
Lijkt wel een gezwel, merkte iemand op.
Stuwing! hoorden we.

De creator van de godin was ontzet. Godinnen druipen niet.
Er moest een actieplan komen...

plaatsing zwingodin bij de Zeemeeuw

Zaag maar eens een paalhoofd omver...
Mooi niet gelukt met de handzaag: veel te sterk hout. Maar er moest er wel eentje vantussen om plaats te maken. In de vroege ochtend was het strand meteen bezaaid met potten klei, tassen gereedschap en vier ladders. Allemaal om de godin omhoog te helpen. Paviljoenhouder Jannis van de Voorde moest eraan te pas komen met zijn superzaag...





En het schroeven in de sokkel deed best eeen beetje pijn... Was zoveel werk, dat bewerken met goud en roest en verf... Maar het moest natuurlijk wel bestand zijn tegen een stormpje.