woensdag 7 maart 2012

Zwingodin voor 2e keer overleden




Maandagmiddag gebeurde het... In stukken gereten. Ik lig te balen bij de strandwacht.
Volgens de gemeente moest en zou ik 20 meter worden verplaatst en dat werd dus niks... Jannis van strandpaviljoen De Zeemeeuw kijkt me meewarig aan. Hij hoopt op een spoedig herstel... Maar hoe moet dit??

Ik heb mijn zwingodinnenmail gegrepen (de kraan heeft mijn mobiel gespaard, dat wel) en het volgende bericht de wereld in gestuurd:




Maandag in de namiddag is de Zwingodin tijdens een verplaatsing bij strandpaviljoen de Zeemeeuw in Retranchement per ongeluk onthoofd en ontsokkeld. De Zwingodin is een kunstwerk dat bestaat uit fossielen uit het Zwin. Ze stond het afgelopen jaar naast paviljoen De Zeemeeuw aan het strand. Het kunstwerk raakte gewond op het moment dat het met behulp van een kraan werd verplaatst. De verplaatsing geschiedde als gevolg van een verordening van de gemeente Sluis, die de oude plek (ietsje verderop aan de noordzijde van het paviljoen) niet toestond.

De Zwingodin heeft na twee jaar al een rijke geschiedenis: in 2010 stond ze op een paalhoofd middenin het Zwin. Hoewel de meeste mensen haar verschijning in de modder van het natuurgebied prezen, stond de gemeente Sluis niet toe dat ze er bleef staan. De gemeente Sluis adviseerde de kunstenares, Marie Louise Oste, om een andere, particuliere, plek te zoeken, zodat het kuntwerk toch behouden werd. In dat advies werd ook de Zeemeeuw genoemd.
Het kunstwerk is weggehaald uit de monding van het Zwin, gerenoveerd, en verkocht. De koper schonk het aan Jannis vd Voorde, die het plaatste bij de Zeemeeuw.



Alleen was dit volgens de gemeente toch niet de goede plek. Maar: het mocht wel 20 meter verderop komen. De godin overleefde de tweede verplaatsing echter niet. Vanwege het gewicht van de fossielen en de afmetingen van het kunstwerk werd een kraan van de firma Bram Kools gebruikt om het beeld met sokkel en al te verplaatsen. Vermoedelijk was het beeld topzwaar door vocht in de 'huid', waardoor het brak. Romp, armen en hoofd liggen in stukken bij de strandwacht te wachten op reparatie.

Marie Louise Oste beraadt zich nog op de vraag wat het beste is: opereren of het ontwerp opnieuw uitvoeren met fossielen. 'Maar zeker is dat de Zwingodin binnenkort weer zal herrijzen. Eerder was ze ook beschadigd als gevolg van zware storm. Het lukte prima om haar te herstellen. Of dat nu weer lukt weet ik niet, mogelijk moet ik de ingewanden binnen de fossielen sterker maken, misschien moet ik van binnen in haar buik meer waterdicht kunststof gebruiken. Maar: het aardige tot dusver was immers dat alles bestond uit natuurlijke materialen. Het ging me juist om die oude en natuurlijke sfeer. Het zal een flinke klus zijn, maar mijn verwachting is dat ruim voor de zomer de zwingodin weer in volle glorie straalt aan zee.'

De zwingodin is een kunstproject dat twee jaar geleden begon. Het beeld bestaat uit fossiel materiaal uit het tertiair (30.000 jaar oud), en heeft een mobiel in de hand die lijkt op een iphone. De kunstenares wilde een experiment met kunst en media. Het beeld zet o.a. een blog en twitter in om te berichten over het wel en wee in het Zwin en West-Zeews-Vlaanderen. De Zwingodin blijft net als vorige keer in de herstelperiode wel communiceren.

Foto's Zeemeeuw

4 opmerkingen:

  1. De zee geeft en de bureaucratie neemt. Zo luidt de aanpassing van een oud gezegde. Wat de bureaucraten niet beseffen is dat de Zwingodin eigenlijk een lokale Lorelei is en zo mensen naar onze streek lokt. Ze zingt niet, maar vertelt over al het moois hier aan onze kust: de belevingen van de gasten, van de bewoners, van de zee, de duinen, de natuur en het strand. Hoe zij allen met elkaar verweven zijn en elkaar in stand houden. Soms bloedserieus, som met een kwinkslag, soms als een 'droge', maar niet saaie, verslaggeefster.
    Gemeente Sluis bezint en ga de Zwingoding omarmen, zorg voor haar, vertroetel haar, kietel haar, roem haar en betrek haar in alles wat u met de wereld wil delen. Tot nu toe was u een vijand, ook al beantwoorde zij de vijandschap niet, zij bleef uw grondgebied roemen. Misschien is op dit moment zelfs enige subsidie wel op zijn plaats. Indirect bent u verantwoordelijk voor de schade en dat slaat terug op u als image schade. Niet lullen over bezuinigen, want ze zal u dubbel en dwars belonen. Zeker nu in de huidige economie juist meer mensen in eigen land blijven.
    Ik vraag de lezers van deze blog deze reactie te kopiƫren en te mailen aan de gemeente t.a.v. B&W. via info@gemeentesluis.n.l, voorzie dit mailtje ook van uw eigen commentaar.
    Ooit was ik goddeloos, tot de Zwingodin, nu ben ik, wellicht niet, gelovig, maar zeker een volger.
    Emiel Mostert

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anno de Mol Moncourt7 maart 2012 om 17:30

    Als "schenker" (ha ha)van het kunstwerk kan ik de reactie van Emiel Mostert alleen maar onderschrijven. Alhoewel ik mij over de goede afloop van de tumultueuze geschiededenis totaal geen zorgen maak. Zeker Zeeuwen kunnen weten dat uit brokstukken en rampen positieve en verbeterde creaties ontstaan. Het leuke van een kunstwerk, en zeker de Zwingodin, is dat het vele levens leidt. Het stoffelijk deel ligt dan wel in stukken maar de andere aspecten zijn ongebroken. Sterker nog ze nemen alleen maar in waarde en intensiteit toe.
    Ze blijft zenden, wij blijven reageren, de "burocraten" (weet ik uit eigen ervaring) zijn voorzichtig positief en de passanten fotograferen en discussiƫren.
    En zeg nou zelf is het niet aandoenlijk om te zien hoe Jannis met veel gevoel de goddelijke restanten omarmt?
    Ik kijk nu al uit naar de onthulling van de vernieuwde en versterkte "mobiele" Zwingodin.
    Anno de Mol Moncourt

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geen kunstwerk leeft meer dan dit!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het is toch van de zotte zeg... heije eindelijk es echt wat leuks hier... moet je twee keer verplaatst worden. Wie bedenkt dat? Wat jammer dat je weg bent nu... Die paal zieter maar leeg uut zo, zag ik zondag...

    BeantwoordenVerwijderen