donderdag 26 augustus 2010

Welkom pinguïns in Breskens

Ofschoon het goed stil was aan mijn sokkel (weer) toch nog vele conversaties opgevangen. Die gingen voor een deel over die malle pinguins in Breskens, die eindelijk zijn geplaatst. Ik schreef er eerder over.

Dit maal overheerst tevredenheid. Kennelijk is er waardering. Het streelde mijn ego dat iemand riep liever naar mij te kijken, maar dat terzijde.
Ze zijn gister geplaatst, aldus de krant.

Ze krijgen zelfs verlichting. Wat mij op een idee bracht. Nooit over nagedacht. Maar mogelijk behoef ik ook een lamp...

dinsdag 24 augustus 2010

Alledeske: zeemeermin voor de oevers van Cadzand

Mijn creator bouwt behalve een mosselgod ook aan een Alledeske. Dat wil zeggen, het stadium is prematuur, maar het ontwerp is er.
Voor een goed begrip van mijn publiek: Alledeske is een mythisch figuur, een zeemeermin, die ooit op Wulpen, het verdronken eiland voor Cadzand, een rol speelde. Peter Lijser is bezig met een boek over Wulpen.

Dit verhaal, overgeleverd via orale vertellingen in Zeeuws-Vlaanderen, werd opgeschreven door Marcel van de Velde en daarnaast nog verteld door diverse mensen uit de streek. Ik heb geprobeerd de Alledeske-tekst zoals opgeschreven door Van de Velde te vertalen (vrije vertaling) naar hedendaags Nederlands.

Dit voor een beter begrip van de mythe over Alledeske!
Enneh... waar zou die klomp goud zijn??

Komtie:

Alledeske

Lang voor het jaar duizend leefde op een zandplaat voor het Zwin de zeemeermin Alledeske. Het was in de tijd dat het eiland Wulpen nog bestond. In die tijd werd het volk beschermd door een waarzegster: Bryggja. Bryggja was erg belangrijk. De vrouwen in en rond Cadzand zagen enorm tegen haar op. Het was dan ook Bryggja die als enige contact had met Alledeske. Bryggja vertelde vervolgens verhalen over de zeemeermin aan de mensen.

Het begon allemaal met een mooie liefde tussen Ode en Frya. Ode woonde in de Noordzee en Frya in De Honte. Op een dag trouwden ze. De bruiloft was op het Sinc (zandplaat???), en Bryggja was priesteres. Toen Alledeske werd geboren was er feest van Schotland tot Friesland en van Vlaanderen tot Ierland. Ode had wilde plannen met Alledeske. Zij zou zegen breng, geluk en voorspoed. Alle zieneressen voorspelden gouden tijden voor het Zwin. Het Zwin zou een volmaakte Stroom zijn.

Terwijl het feest om Alledeskes geboorte nog in volle gang was, zwom in hoog tempo een zwartharige reus van zuidelijke oceanen naar de Noordzee. De reus heette Dolder. Scheeplui zeiden dat Dolder de schepen liet verongelukken. Dolder trok al eeuwen als een schaduw door de diepzee. Als hij onder de schepen door zwom, werd het koud op de boten, al was het zomer en stralend weer. De zeelui zeiden dan: ‘Er loopt iemand over mijn graf.’ Want de naam ‘Dolder’ uitspreken durfde niemand. Gelukkig liet hij zich niet vaak zien in de noordelijke wateren.


Alledeske groeide op tot een aantrekkelijke jonge zeemeermin. Ze was een schoonheid. Ze had een dikbeschubde staart, goudblond haar en zeegroene ogen. Ze kon geweldig goed zwemmen. Als ze door het water bewoog, meestal in de buurt van het Zwin, dansten haar borsten en billen. Zeelui zagen haar dikwijls met mooi weer. Ze lag dan met haar volmaakte vormen in de zon op een kleine zandbank te slapen. Er was geen zeeman die dan niet naar haar loerde. Als ze wakker werd, zong ze. Haar stem was prachtig, haar toon zoet en verleidelijk.
Alledeske riep een enorm verlangen op bij de mannen. Maar iedereen die Alledeske wilde naderen werd teleurgesteld. Ze schoot bij de geringste toenadering meteen in het water. Alledeske was kuis en onbenaderbaar.

De enige die haar van dichtbij zag was Bryggja. Die hield een oogje op de jonge zeemeermin. Want Alledeske groeide op zonder Ode en Frya. Daarom moest zij gehoorzamen aan de wijze beschermgeest Bryggja. Als Bryggja bij Alledeske was op Wulpen, dan zwom Alledeske soms zingend om het eiland heen en bekoorde intussen met haar stem het zeevolk. Er waren jonge mannen die geen genoeg konden krijgen van Alledeskes stem. Zij wilden dan almaar in de buurt varen. Ze zeiden dat hun hart werd verwarmd door de klanken en dat ze langzaam dronken werden van geluk.

Toen Alledeske volwassen was, werd zij geroepen door Ode. Ze ging op reis en werd ontvangen in het Paleis van Poseidon. Daar kreeg ze een grote klomp goud. Ode zei: breng het goud naar de plek waar de aarde gescheurd is. Alledeske veronderstelde dat hij de Noordzee bedoelde. Dus klemde ze de klomp goud aan haar boezem en zwom ze terug naar haar geboortegrond. De goudklomp verborg Alledeske in een diepe kuil voor de kust van het Zwin.

Toen begon het.
Alles wat sedertdien OVER de klomp voer, leverde winst op. Maar de schepen die net VOORBIJ voeren, kregen pech en tegenslag. En de schepen die ver voorbij de klomp voeren, kregen nog meer pech. Ze leden schipbreuk. Of ze kregen bezoek van Dolder. Zeelui durfden de naam Dolder niet uit te spreken en zeiden dan: de ‘koude nacht’ kwam aan boord. Gelukkig kwam hadden veel meer schepen geluk dan pech. Het leek wel alsof de kapiteins wisten hoe ze moesten varen om OVER de klomp te varen…
Alledeske zong elke keer als het schip goed voer. Alledeske bracht zegen. Voorspoed volgde op voorspoed.

Na het jaar duizend heeft Alledeske de goudklomp verplaatst. Ze gunde de zegen van het goud aan nóg meer schepen. En het lukte. Nog meer schepen ondervonden voorspoed. En de reus Dolder? Die kwam eens in de honderd jaar langs op rooftocht. Dolder was natuurlijk reuze geïnteresseerd in de goudklomp. Maar het lukte hem niet de vindplaats te vinden en hem te roven. Want: Bryggja beschermde de gewesten.

Alledeske bleef maar zingen en juichen. De mannen adoreerden haar. Het goud bracht aldoor meer geluk. Het Swin werd breder en breder en in het land ontstonden rijke havens en bloeiende handel. Het leek alsof het leven van de mensen betoverd werd. Nee, het leek alsof het leven zelf verguld werd.
De jaren verstreken. Na verloop van tijd wist niemand meer aan wie of wat men al die rijkdom te danken had. Niemand wist meer van Bryggja en Alledeske. De verhalen over hen werden afgedaan als bijgeloof, tovenarij en bijgeloof.

Maar toen keerde het tij. Alledekske was oud, en zong niet meer. De eilanden vergingen bij de Honte en het Zwin. Dolder kwam telkens vaker langs. Dolder bracht twist en tweedracht onder het volk.

Op een dag kwam er een reuzenvis uit het Noorden langs. Dolder vocht met hem. De vis sloeg daarbij zo hard met zijn staart dat hij een hele berg zand richting Zwin sloeg en het zeelandschap enorm verstoorde. En dat was niet het enige. Wat erger was: de goudklomp van Alledeske raakte overdekt met zand.

Alledeske voelde zich machteloos en huilde tranen met tuiten.
De gevolgen waren dan ook niet gering. Sluis, Damme en Brugge maakten ruzie. Er kwamen wetten en regels. En de zeelui zeiden: ’t Vrije wordt Onvrij. De reus Dolder reed rond als een zwarte god op de rug van een vreemde rijdier. Het zand wervelde daarbij zo hard op dat de wateren verzandden, en het Zwin smaller werd. De havens verdwenen. Het volk had nieuwe idolen en geloofden in andere verhalen. Alleen de oude vrouwen van Kadzand droomden nog van Bryggja.
Alledeske stierf.
Een inwoonster van Kadzand maakte een Alledeske van was. Het beeld werd jaren later gevonden.

Maar … waar is nu die klomp goud? Is Dolder ermee vertrokken? Nee. Dolder stierf na alle rampspoed en vond nooit enig goud. Ergens, in of voor het Zwin moet die goudklomp liggen… Is hij bedekt met zand, slikken, of schorren? Ligt hij in het Zwin, voor de kust van Cadzand, in België of in Nederland? Vlakbij St. Anna ter Muiden, Knokke, Cadzand of ter hoogte van Retranchement? Onder water of onder de schorren?

Mosselgod in Horeca Entree

Sinds de mosselgod een eigen blog heeft, wordt de pagina goed bezocht!
Het blad HOreca Entree heeft op haar website een oproep gezet. Deze linkt naar de oproeppagina hier op dezwingodin-blog. Dat is niet erg, publiceer vooral, maar er kunnen dan geen foto's bij. Heb je foto's, mail ze naar zwingodin@live.nl!

zondag 22 augustus 2010

Arnon Grunberg besproken in het Zwin

Man tegen vrouw: Heb je dat stuk van Grunberg gelezen in de NRC?
(NRC van gisteren, cultuurbijlage, Zwingodin)
Ja, antwoordt de vrouw. Het is bij de beesten af. Dat je zo over je moeder schrijft! Dat je zoiets doet en dan ook nog opschrijft!
De vrouw was echt geschokt.
O, zei de man verbaasd. Maar Myra, je begrijpt iets niet, het is een schrijver, het is toch fictie wat daar stond?
He???
Myra is verbaasd. Fictie? Maar het stond toch in de krant??
Myra wil niet geloven dat het verhaal van Arnon Grunberg fictie is, en haar man of vriend wil niet geloven dat het verhaal waar zou zijn.

Mijn belangstelling is gewekt, per slot van rekening ben ik zelf ook een personage.
Snel een NRC van gisteren gescoord en met stijgende verbazing het verhaal over de moeder van Arnon Grunberg gelezen.
Kreeg er een klap van in mijn gezicht, en dat wil wat zeggen want dat is van keiharde epoxy-klei, bestand tegen alle weertypen.

Ik begreep ook wel de verwarring over waarheid en fictie. Want wie schrijft er nu zo over zijn moeder? Bovendien staat de schrijver bekend als schrijver en als speler met waarheid en fictie. Toch nam ik aan dat het hier om waarheid ging.
Of dat belangrijk is, vraag ik me dan nu af.
Ik weet het niet. Mijn epoxy-huid doet nog steeds pijn...

zaterdag 21 augustus 2010

Uw nieuwe toekomst: kom niet naar Zeeuws Vlaanderen...


Dit plaatje is een aardig beeld nietwaar. Het is het Zwin bij hoog water. Als je goed kijkt, zie je op de rij paalhoofden een paalhoofd uitsteken. Er staat een vrouwenlijf op. Dat ben ik. Als het hoog water is, dan geniet ik met volle teugen, zo mooi!

Ik twitter en ik luister naar iedereen die aan mijn sokkel voorbij gaat. Ik volg 'Nieuwe toekomst'. ONder die naam zouden mensen gelokt moeten worden om een nieuw bestaan op te bouwen in Zeeuws Vlaanderen, net als een eeuw geleden in Amerika. Hier is het schoon, rustig, stil, mooi. Er zijn goede voorzieningen en er is bijna geen criminaliteit.
Maar Nieuwe toekomst twittert en twittert nu al zolang ik leef stug alle onheilstijdingen uit de krant door. Ongelukken op te smalle wegen in Zeeuws Vlaanderen. Zwaar ongeluk in IJzendijke. Drugs in Ternuizen. Dronken automobilisten. Auto in de sloot. Inbraken bij bedrijven. En jawel, vandaag weer: zware vervuiling in Philippine.

Ik heb al vaak getwitterd dat me dat zo verbaast. ZElf ben ik verrukt van Zeeuws Vlaanderen, en zet alle zeilen bij om te laten weten wat een paradijs hier voor mijn voeten ligt. Ongelukken, drugs, inbraken, dronken dames en vervuilde grond: sja, het echte paradijs zijn we ooit verloren, maar dit rijtje is niets vergeleken bij het landelijk gemiddelde.

Ik begrijp dus werkelijk niet wat die types van Nieuwe Toekomst aan het doen zijn. Of zijn ze een spelletje aan het spelen en juist omgekeerd bezig?
Een deel van de paradijselijkheid is namelijk wel de stilte en het gebrek aan veel mensen...

vrijdag 20 augustus 2010

Aparte blogspot voor mosselgod


Reageren met mosselrecensies of -berichten kan nog altijd op deze blog op deze plek. Maar aagenzien ik geregeld recensies van restaurants binnenkrijg met beeld (en in de reacteis geen beeld past) heb ik een aparte blogspot voor de mosselgod gemaakt. Blijf sturen naar zwingodin@live.nl! Ik ben druk bezig met de vervaardiging van de mosselgod. Mooi!!! Echt heel mannelijk, krachtig, met intense kleuren en glanzende huid. Wie krijgt hem?
Mosselberichten op deze blog lees je hier.
De mosselgod.blogspot.com vind je hier.

woensdag 18 augustus 2010

Illegaal vliegen in luchtruim boven Zwin

Zin om een dagje met je heli boven het Zwin te hangen? Gewoon doen!

Vanochtend vroeg was ik getuige van een wel zeer boeiend gesprek aan mijn sokkel. Een groep natuurliefhebbers en toeristen (vermoedelijk beide) ontmoet elkaar, raakt aan de praat en in twee minuten vallen er lachsalvo's en heftige uithalen. Ik leg mijn gouden oortjes te luisteren. De kern van het verhaal: er is op 11 augutus gedurende zeven lange uren illegaal in het luchtruim boven Zeeuws Vlaanderen gevlogen. Ondanks klachten en meldingen gebeurde er niets.

Een vrouw vertelt, zij staat in het middelpunt van de belangstelling. Het onderwerp van gesprek is de hulpverlenersdag van Cadzand, een weekje geleden, op 11 augustus. De vrouw had zich gestoord aan helikoptergebrom. Ik ook trouwens. Ik zat op mijn paalhoofd me helemaal wild te ergeren. Wie vliegt er nu van 13.00 uur tot 20 uur (echt waar, zo lang) onafgebroken laag boven een natuurgebied? Maar de vrouw had het niet gepikt, zij is er zo een van: bevalt het me niet dan doe ik iets.


Dus zij belde de politie.
'Dat heb ik ook gedaan,' zei een meneer uit het gezelschap. Die zei dat ik bij de gemeente moest zijn.
'Klopt,' zei de vrouw. Zei de politie ook tegen mij. Ze wisten direct dat er een hulpverlenersdag was, en geen calamiteit. De gemeente zou de vergunning hebben afgegeven, dus klachten zijn dan voor de gemeente.

Politie stuurt door naar gemeente

De vrouw trekt haar telefoon tevoorschijn en wijst op een applicatie waarbij je direct de gemeente kunt inlichten over kwesties die je storen. Loszittende stoeptegels, kapotgereden paaltjes, hangende verkeersborden, als burger kun je je elektronisch laten horen zonder eindeloos doorverbonden te worden of websites op te zoeken. Trek je mobiel en doe de melding.

Aldus werd via de nieuwe applicatie een bericht naar de gemeente Sluis verstuurd. Herrie in het Zwin op 11 augustus. Of dat volgend jaar ajb anders kan. Immers, de meeste mensen komen naar het Zwin om van rust en natuur te genieten. Als je dan veel geld hebt betaald voor een hotelovernachting om er een dagvullende rotherrie voor terug te krijgen...
Inderdaad, roept een andere vrouw. 'Ik ga nooit in eigen land op vakantie. Nu was ik net aangekomen en ik nam me voor echt nooit weer in augustus hier te komen. Het was een van de weinige mooie dagen...'

Gemeente stuurt door naar luchtvaartpolitie

Enfin, de vrouw vertelt verder. Er zit een gat in dit verhaal omdat het tot gister (16 augustus) duurde voor de gemeende op de snelle electronische applicatie per mail reageerde. En liet weten niet bevoegd te zijn voor afhandeling van een dergelijke klacht. De luchtvaartpolitie in Amsterdam (Schiphol) is de aangewezen instantie volgens de gemeente Sluis.

'Cadzand zie je niet vanuit die uitkijktoren daar,' grapt iemand uit het groepje. 'Vertel verder.'
De luchtvaartpolitie was nogal verbaasd door het telefoontje, zei de vrouw. Maar zei dat de provincie de vergunning afgeeft. En dat we daar dan moeten klagen.
De vrouw vroeg om een rechtstreeks nummer voor de klacht, ze zag de bui van het kastje en de muur al hangen. Maar dat kon de meneer van de luchtvaartpolitie niet verstrekken. 'U moet zelf even opzoeken om welke provincie het gaat,' was het antwoord.

Luchtvaartpolitie stuurt door naar provincie

Hilariteit in het groepje. De vrouw verduidelijkt: 'De arme ziel wist niet waar Sluis lag.'
Dan belt ze met de povincie Zeeland, waar ze haar klacht kwijt kan bij de milieuklachtenlijn. De telefoniste vindt het maar raar dat de gemeente Sluis de klacht niet heeft opgenomen. Dat ze een klacht niet kunnen afhandelen wil toch niet zeggen dat ze hem niet even kunnen opnemen en doorsturen naar de provincie?
Maar de stoere Zwinbelster laat zich niet weer terug naar de gemeente sturen: dat zou het kastje en de muur zijn. De milieulijntelefoniste adviseert om bij een volgend bezoek aan het Zwin vooraf te kijken of er tijdens het verblijf misschien zo'n hulpverlenersdag is. En die dan vervolgens te vermijden. Scheelt een hoop ergernis.
Waarop de vrouw opmerkt dat ze al jaren in het Zwin komt, eindeloos veel leuke hulpverlenersdagen heeft meegemaakt en nooit geluidsoverlast had. Bovendien is ze niet tegen een half uurtje bobo's rondvliegen boven het Zwin. Het gaat om zeven lange uren. In een gebied waar weldenkende mensen vlakbij het natuurgebied hun kinderen manen stiller te zijn. Vogels. Natuur.
Enigszins onbevredigd eindigt ze het telefoongesprek. Ze belde niet om het advies te krijgen zelf de herrie te vermijden...

Provincie zet deskundige in

De toehoorders in het Zwin grinniken. Bureaucratie. Altijd leuk om naar te luisteren. En toen? Is het verhaal nu uit?
Nee, zegt de vrouw. Want later op de dag gisteren belde Arend. Van de provincie Zeeland. Arend zit hoger in de boom, en komt eraan te pas als er 'onduidelijkheid bij de burger' is. Arend heeft een diepe niet-Zeeuwse nieuwslezersdictie en is de klachtenmanager uit duizenden: de vrouw is meteen haar irritatie kwijt want Arend begrijpt hoe akelig herrie is. Maar Arend heeft een opmerkelijke boodschap. Hij heeft namelijk geprobeerd de onduidelijkheid van de burger op te lossen door het eerst zelf te snappen, en dat kostte hem net als de klager vier tot vijf telefoontjes. Want WIE heeft nu die vergunning verstrekt?

Antwoord: niemand.
Arend veronderstelt dat de gemeente Sluis de vergunning had moeten geven voor dit vliegen maar dit niet heeft gedaan. ERgo, er is dus illegaal gevlogen boven het luchtruim. Dat is strafbaar.

Een aanwezige in het groepje op het strand slaakt een kreet. Het is een amateurpiloot. 'Als je drie meter uit de route vliegt krijg je een straaljager op je nek! En hier vliegt de hele dag een heli...'

Provincie stuurt door naar gemeente

Arend vindt het ook niet kloppen en zegt dat de vrouw haar klacht kan bespreken bij de gemeente. Hij hoopt dat de vrouw goed te woord wordt gestaan en geeft een telefoonnummer van iemand die dat vast en zeker zal doen. Henk de Ruijsser. En als je niet tevreden bent, zegt Arend, kun je altijd nog digitaal klagen. De vrouw zucht. Daar was ze immers begonnen.
Ze belt vervolgens met Henk de Ruijsser, een reuze geschikte amtenaar die fluks op de evenementenkalender kijkt. En daar in het geheel geen evenement in Zeeuws Vlaanderen aantreft. Had de vrouw soms last van herrie van hulpverleners uit Vlissingen?

Het strand ligt dubbel. Kennelijk is het leuk spelen in het luchtruim boven Sluis.

Gemeente stuurt opnieuw naar luchtvaartpolitie

Na enig aandringen van de vrouw gaat Henk toch verder speuren en komt tot de conclusie dat er toch wel iets geweest moet zijn: hij vindt een verklaring van geen bezwaar van de burgemeester, afgegeven aan de luchtmachtdevisie Leeuwarden, om op 11 augustus een landing te mogen uitvoeren nabj Candzand-Bad. Restrictie: er kan 1 landing worden uitgevoerd, en er mag niet boven natuurgebieden worden gevlogen.

'Dat is iets anders dan zeven uur rondjes vliegen,' zegt de vrouw. Haar luisteraars stemmen in. Ook Henk is het er grondig mee eens. 'Ik word hier niet vrolijk van.'

Maar waar nu met de klacht heen? De vrouw citeert Henk: 'Er is dus een heli buiten het boekje gegaan. Dan moet je toch bij de luchtvaartpolitie zijn.'

Het stel op het strand applaudisseert. Die cirkel is rond.
En? Wat zei de luchtvaartpolitie?
De vrouw: 'Dahag. Ik heb nu 1 rondje gedaan. Geef graag het stokje over.'


Als Zwingodin heb ik ademloos geluisterd. Ik begrijp dat de dame niet verder gaat bellen. Zinloos. Maar wat veel erger is: het is kennelijk mogelijk om straffeloos zo lang boven het Zwin te vliegen en honderden zo niet duizenden mensen die op zoek zijn naar rust gedurende zeven uren te kwellen. Wie dan in actie komt, krijgt geen gehoor.
En nu was het een stoute piloot. Maar stel wat anders? Je verwacht toch dat het land een beetje in de gaten wordt gehouden...
Waar ging het mis?
De mensen op het strand zijn richting Zeemeeuw gelopen, en verschillen van mening.
Het zit mij niet lekker, die bureaucratische miscommunicatie boven mijn hoofd...

dinsdag 17 augustus 2010

Dolfijn Rudolf in zee voor het Zwin


Aan de WestVlaamse kust het gesprek van de dag: Dolfijn Rudolf. Zeilers, surfers en ook zwemmers kwamen hem de afgelopen weken dagelijks tegen. Ook zeilers en surfers die starten bij paviljoen De Zeemeeuw hebben Rudolf al gespot, al is dat minder vaak. Zelf heb ik helaas Rudolf nog niet gezien, maar ja, zo diep het Zwin in durft ie misschien niet.... Mocht iemand Rudolf ook dichterbij mijn paalhoofd weten te fotograferen, mail me!

donderdag 12 augustus 2010

Theodoor met stoet kinderen


Een terugkerende gast inmiddels, een graag geziene gast ook: Theodoor van Natuuravontuur.com
Vele malen eerder trof ik hem aan, altijd gevolgd door enthousiaste kinderen. Ik blogde er begin juli al over.

Urenlang zoeken kinderen naar krabjes, garnaaltjes, mooie schelpen en echte vissen.
En Theodoor zorgt dat ze allemaal weer heelhuids verder leven.

woensdag 11 augustus 2010

Kitesurflessen in het Zwin


In het Zwin is geregeld aan te treffen: Ricardo. Hij is kitesurfleraar. Komt uit Argentinie. Zat in de 'advertising' in Spanje en andere landen, en is nu kitesurfleraar, ingehuurd door Kitesurfschool Moio.

Ik keek toe hoe een vader met een zoon les kreeg. Het eerste uur lag die grote vlieger voortdurend plat, maar het tweede uur was ie in de lucht. Af en toe vloog een van tweeen een paar meter door de branding. Ze waren nog niet op hun board als beginner, maar wel in zee.

Volgens Ricardo is oefenen met vliegeren in zee een stuk minder gevaarlijk dan op het strand. Vallen in het water is fijner dan vallen in het zand...

Vader en zoon waren opgetogen en gaan op voor hun tweede middagvullende les...

Patin in het Zwin (voor de zeilliefhebber)



De laatste dagen vaart er geregeld een zogenaamde Patin voor mijn sokkel. Een sierlijk bootje, met een man en twee kinderen. De man staat, hij lijkt wel een gondelier.

Wat is een Patin, zul je zeggen. Ik wist het ook niet, maar zeilkenner Anno de Mol schoot me te hulp.
Anno: 'Een Patin is een zeer interessante soort catamaran, gebouwd in hechthout en afkomstig uit Catalonië, Spanje. In feite is de Pati Catala de oudste sportcatamaran ter wereld. Ontwikkeld vanuit een catamaran-platform dat in het begin van de eeuw de zwemmers begeleidde in zee en voortgedreven werd met een lange peddel; is de boot nu geëvolueerd tot een volbloed-catamaran. Roerbladen heeft men er nooit op geplaatst, de Patin was immers een roeiboot, en de tuigage is uiterst eenvoudig met een enkel grootzeil zonder latten of giekboot die op een bijzondere manier gezeild wordt.
In principe zeilt de bemanning de boot door gewichtsverplaatsing en verplaatsing van de zeiler over de gehele boot.
Als je goed gekeken hebt hield de man een touw vast dat met een haak aan het midden van de boot bevestigd was.
Dat touw heeft hij altijd vast, gecombineerd met de grootschoot of de mast.
Hij staat dus tijdens het zeilen.
Op beetje te vergelijken is de gondelier van een gondel in Venetië (maar ff dan anders). Ook een plankzeiler zeilt op een soortgelijke wijze.
Het vereist veel oefening.'

zondag 8 augustus 2010

Bommen in het Zwin

'Een mijn!!!'
Kinderen graven een put op de kaap, zoals de Belgische oever van het Zwin vaak heet. Er staat een vader bij met een metaaldetector in de hand, de kinderen graven ijverig naar muntjes, blikjes en ijzerresten van wie weet welk (oorlogs)verleden.

Maar nu treffen ze dan een groot en rond ijzeren voorwerp. En ze hebben goed naar de lessen van pa geluisterd: in een dergelijk geval ALTIJD stoppen met graven. Vader inspecteert de put en adviseert hem weer vol te gooien met zand. Maar dat pikken de kinderen niet. Je vindt niet elke dag een bom. Er moet minstens een team van de Explosieve opruimingsdienst aan te pas komen.
Moeder inspecteert het gat en merkt op dat als het echt een bom is, verwijdering wellicht veiliger is dan dichtgooien.

Aangezien KPN het nog redt op de Belgische oever belt moeder de politie. De Nederlandse politie. Want de put is immers net naast het Zwinwater, het gezin was Nederlands en ikzelf kon alles goed verstaan.

Een aardige agente uit Oostburg neemt de telefoon op, en kondigt aan met collega langs te komen. Opwinding alom in het Zwin. Het aantal jongetjes kwadrateert in korte tijd: de politie komt, en er ligt een bom.

Een half uur later arriveert een politieduo uit Oostburg. Ze staan bovenaan de dijk, een man en een vrouw, niet ver van mijn paalhoofd. De zwerm jongetjes is inmiddels gegroeid. De vader en de moeder zeggen tegen elkaar dat je als agent toch geen fijner klusje kan hebben dan op een zonnige dag een bommelding te hebben in het Zwin. Maar. Het duo is door de diensttijd heen en concludeert dat de bom op Belgisch grondgebied ligt. Dat wordt, letterlijk, 'de belhen bellen'. Gendarmes uit Knokke zullen op korte termijn arriveren. Of de melders op het strand willen blijven. Nu, dat willen ze wel.

Inderdaad arriveert er na een half uurtje, het loopt al tegen vijven, een wit jeepje met twee Belgische agenten. Zij lopen naar de put. Maar helaas, echt bomdeskundig zijn ook zij niet. maar net als de ouders weten ze dat rond en metaal betekent: niet aankomen.

Op dat moment springt Johan Verplanke tevoorschijn, bekend door zijn grote hart voor het zwin. Hij meldt dat hij ook nog een bom weet. Het politieduo kijkt wat vermoeid. Maar de zwerm jongetjes kraait van plezier. Het lijkt Kuifje wel. De agente pakt een rode vlag en het hele stel klimt het Belgisch duin op, achter de bruine rug van Johan Verplanke aan. Na een paar minuten lopen door de paradijselijke duinpannetjes wijst Johan op een struik. En jawel daar ligt hij, duidelijk herkenbaar, echt een Kuifjebom. De agente zet een rode vlag neer. Opdat de opruimingsdienst de bom goed kan vinden. Of dat niet gevaarlijk is, vraagt het gezelschap, immers juist nu vraagt de struik om aandacht van wandelaars? Ze heeft er geen antwoord op.

De agent belt met de thuisbasis en geeft door dat de Vlaamse variant van de Explosieve opruimingsdienst (kon de naam niet vertaan) zo snel mogelijk per fax moet worden 'verwittigd' van twee mogelijke explosieven in het Zwin.

Per fax! Het was al vijf uur geweest.

De jongetjes, zo mediawijs dat ze allemaal grinniken over faxende agenten, hebben een verhaal dat ze lekker kunnen overdrijven. En ik kon het vervolg niet goed zien, maar de volgende ochtend vroeg blijken beide objecten uitgegraven en verdwenen.

Werkt kennelijk snel, zo'n fax...

donderdag 5 augustus 2010

Schoonmaker van het Zwin


'Ik heb 200 ton afval uit het Zwin gehaald.'
Aan het woord is Johan Verplanke, een tanige gebruinde inwoner van Retranchement die door het Zwin loopt.
Johan is heel vaak te zien in het Zwin. Meestal zie ik hem op afstand. Gebogen, kijkend naar de grond. Waar hij dan naar op zoek is? Naar rommel. Zijn missie is om het natuurgebied schoon te houden, en het strand van de Zwinmonding ook. Het is een taak van Strandpaviljoen De Zeemeeuw om het strand in de Zwinmonding schoon te houden. Dus waarom maakt Johan zich dan druk?
Omdat het lang niet voldoende is. Hij loopt met legen handen het strand op en met armen vol vuil het Zwin uit en laat hier en daar op vaste plekken het afval achter. Dat wordt dan opgehaald. Al wordt zijn actie niet door iedereen gewaardeerd. Immers,de gemeente moet het ook weer ophalen.
'Dat valt niet altijd mee hoor,; lacht Verplanke. Soms denken de mensen dat ik mijn eigen vuil in vuilnisbakken stop...'

Hij legt uit wat hem bezielt om eindeloos vaak per dag te bukken om rommel op te rapen. 'Het is een boeddhistische gedachte. Dat je zelf als mens niet zoveel betekent. Het is goed voor je ego om een paar honderd keer per dag te bukken en de wereld schoon te maken. Dan besef je pas dat je er als mens niet zo toe doet...

Ik ben onder de indruk van de begeestering van de 'schoonmaker van het Zwin', zoals hij zichzelf noemt. Hij heeft lichte ogen en een mooie dictie. Heeft jaren in de zorg gewerkt, begeleidde terminale patienten. Zwaar en mooi werk. En de wereld schoon houden is ook mooi.

Ja, hij klimt over het hek om het natuurgebied in te gaan. 'Dat recht eigen ik me toe. Ik ben immers de schoonmaker van het Zwin!'

dinsdag 3 augustus 2010

350 euro boete in Belgisch Zwin??

Loopt een jonge man in zwembroek naar de afrastering van het natuurgebied. Hij heeft de intentie om over het hekje te klimmen, dat zie je zo. Of anders bij de geul onder het ijzerdraad door te glippen.

Er zit een Belg met een verrekijker op de kaap (zoals veel toeristen de Belgische oever van de geul noemen). Hij brult: niet doen!!!

Omdat zijn verrekijker groen is, zijn blik donker en zijn stem zwaar en hard, voelt het als een bevel. De jonge man stopt, kijkt naar de Belg. Die roept: Ge moet een ticket betalen! Als ge geen ticket hebt, dan kost ge dat 350 euro! De jongen loopt langs de afrastering het duin op. Vermoedelijk om verderop het gebied in te gaan.

Ik vraag de man naar details. Maar hij verstaat me niet. Hij is flink doof. Vandaar dat hij ook zo schreeuwde.

maandag 2 augustus 2010

Veelgestelde vragen aan de zwingodin

Mijn postvak liep deze week over van de vragen aan de wijze godin. Die heus zo wijs niet is, maar natuurlijk wel graag antwoorden het digitale universum ingooit. Vandaar een samenvatting van de vragen, en van de antwoorden voor zover ik die weet. Op open vragen graag antwoorden onderaan het bericht!

1. Bij de paalhoofden op de grens is een afgerasterd deel met troep erin, oude tuinstoelen en kapotte kano's. Waarvoor ligt dat er?

Zwingodin: Dat is een verzamelplek voor rotzooi. Als je als wandelaar iets vindt, kun je het daar in doen. Eens in de zoveel tijd wordt het vuil verwijderd. Er zijn vrij veel wandelaars die serieus alle vuil van wandelende 'natuurliefhebbers' rapen en ruimen.

2. Er spoelen veel mossels aan die donkerblauw en zwart zijn. Maar in het natuurgebied vind ik mosselen van een wondermooie kleur blauw. Waarom dat verschil?

Zwingodin: De felblauwe exemplaren vind je hoger en ze zijn ouder. Ze hebben langer in de zon gelegen en zijn dus verkleurd door het daglicht.

3. Waar kan je nu het beste haaientanden zoeken (deze vraag kwam eindeloos vaak binnen)
Zwingodin: op dit moment: aan de Belgische kant van het strand. Mensen vinden na een simpel wandelingetje zo een handvol haaientanden en roggekaakjes. Dat ligt niet speciaal aan Belgie, maar aan het feit dat daar minder toeristen zoeken. Waar de spoeling dun is...

4. Vroeger gingen we speciaal mijnen graven voor haaientanden bij Groede aan zee. En dan zeven. maar we vonden niets!

Zwingodin: Dat is geen wonder, want er ligt een laag zand op. De kust moest namelijk worden versterkt. 'Ze' zijn zo dom geweest om er grond op te gooien die is weggehaald uit de noordzee zonder een fossiele laag mee te nemen. Weg toeristische attractie bij Groede... Er is wel politieke commotie over, er zou nog een laagje op kunnen maar er gaan verhalen dat er sprake is van bodemvervuiling bij de haaientanden, zie mijn eerdere blog.

5. Je hebt ooit geblogd dat de koffie bij Paviljoen De Zeemeeuw slap is. Wij vonden hem nog steeds slap. Meer klachten?

Antwoord Zwingodin: ja, helaas tal van klachten over de slappe koffie - maar tegelijk ook veel complimenten. Het blijft een leuke tent, vindt iedereen. Laat iemand mij eens een bakje brengen, kan ik zelf keuren...

6. Wat is een Zwinkokkel?

Zwingodin: Daar ben ik uit opgebouwd! Dat is een fossiele, heel oude schelp met een dikke schaal. Zwinkokkel is het woord in de volksmond, officieel heet ie cardita

7. Ik vind die kitesurfers zo cool. Ken je iemand die het goed kan en les kan geven?

Zwingodin: Ik ken Ube van Moio. Een echte beachboy. Die heeft een instructeur in dienst bij wie je les kan nemen. En ze weten bovendien alles over de sport. kijk op www.moio.nl. Vlak naast de Zeemeeus, bij de Balinese vlag.

8. Waarom mogen we het natuurgebied niet in?

Zwingodin: omdat er allemaal beschermde plantjes staan, en vogeltjes bezig zijn... Maar er zijn excursies, op donderdag om tien uur 's ochtends vanaf de Zeemeeuw. En je kunt omrijden naar Belgie, en via het Zwinpark (betalen) en het Zwin in. wat ik echter vaak zie: bij laag water kun je gemakkelijk via de geul lopen en een korte wandeling maken. Let op de plantjes, en vooral ook op het tij, want bij hoog water kun je neit terug zonder nat pak.
En ik heb het niet gezegd:)

9. Kwallen. Weer die kwallen. Er waren er eerst zoveel. En nu zijn ze vrijwel weg. Hoe komt dat nu, overbevissing ok, maar waarom zijn ze nu dan weg?

Helaas weet de zwingodin nog steeds geen overtuigend antwoord... reacties welkom


10. Ik vind die paarse bloemetjes in het Zwin zo leuk. Hoe heten ze?

Zwingodin: Lamsoor. Ze zijn beschermd. Je mag ze dus niet plukken. En ik moet zeggen: ik heb nog niet opgemerkt dat die regel werd overtreden.