woensdag 16 januari 2013

Doodstil van Jan Mulder: het zou over het Zwin kunnen gaan...



Ik sta met mijn sokkel stevig op de grond. Nu ja:  in het zand. Ik ben, vrees ik eigenlijk,gewoon een nuchtere Zeeuw. Maar wel een die houdt van stilte.
Het gedachtegoed rondom stilte is niet voor mij weggelegd.Althans, dat lijkt zo. Mijn aanvankelijke euforie over de stiltecultuur (zieeerdere blogs) sloeg om in een somber besef van het feit dat ik er maar niet inslaag om het spirituele jargon te begrijpen. Er zijn miljoenen mensen die ditwel kunnen, maar mijn brein schiet te kort. Misschien omdat ik dag in dag uitin wind sta, uitkijkend over een natuurgebied en wanneer ik over mijn schouderkijk zie ik land dat gewonnen is op zee. Gewonnen. Door noeste arbeid, helderdenkvermogen, keihard knokken. Spiritueel? Gewoon keihard pompen. Daarna:keihard ploegen. Daarna: keihard zaaien. Daarna: keihard oogsten. Daarna:zonder veel poespas alles opeten. Doe maar gewoon, en luister naar de muziek van dit alles.


Zinnelijke zelf
Naar aanleiding van de stilte-blog kreeg ik spirituele mail. Met als hoogtepunteen verzoek een ieder in mijn vizier te 'zegenen met de zoektocht naar hetdiepste zinnelijke zelf'. Vroeger had ik misschien moord en brand geschreeuwd,geschaterd. Maar nu was ik jaloers. Niet op de taalvondst van het zinnelijkezelf, noch op de alliteratie, maar op het vermogen om te gaan met de taal. Ikbegrijp het namelijk niet: wat IS het diepste zelf? En stel dat je dat weet,wat is dan het diepste Zinnelijke Zelf? En stel dat dat dan een bepaald gevoelzou zijn - hoe zou ik dat dan kunnen 'zegenen'? Ik ben ook maar een godin...
Maar goed, 12 januari...  brak de maand van despiritualiteit aan. Die duurt nog tot de 26e. Wij leven dus nu in de maand vande spiritualiteit en God weet  hoeveelboeken het grote leger der spirituelen heeft afgescheiden. De CBNB heeft er, omdit verschijnsel levend te houden, een soort boekenmaandboekje bijgeproduceerd, geschreven door.... JanMulder.

Wat is dat, 'jezelf'?
Jan MULDER? Ik wist niet wat ik hoorde. Als er iemand niet-spiritueel lijkt, en links en rechts buitengewoon nuchter commentaar levert op lopendezaken des lands is het wel Jan Mulder. Die door zijn manier van doen nooit deindruk gaf rust te hebben gevonden in wat voor waarheid dan ook. Desalnietteminscheidde hij een essay af met de titel Doodstil.Wel, aangezien ik gegrepen ben door stilte maar niets begrijp van spiritueletaal, zocht ik onverwijld mijn toevlucht tot Mulders essay.
Een geestverwant! Ik raad iedereen aan om Doodstil te lezen.Mulder beschrijft een persoonlijke zoektocht en daarnaast adequaat hetverschijnsel stilt. Hij zoekt naar hetgeen een mens zoal aan stilte kan ontlenen,en laat daarbij het spirituele jargon voor wat het is... Nu, ja, hij drijft er, en ik heb me onbedaarlijk vermaakt, natuurlijk de spot mee. Hij citeert eenabt, die stilte adviseert voor al degenen die 'dicht bij zichzelf willenkomen'.  Zichzelf! Maar, roept Mulderuit, wie is dat dan, de ware Jan? En: wat is dat: 'jezelf'?

Stilte zonderhoofdletter
Het lijkt erg op mijn wanhoop over en onbegrip van het zinnelijke zelf...Gelukkig heeft ook Mulder geen antwoord. Integendeel: 'Jezelf bestaat niet. Eenmens is een voortdurend veranderende verzameling huid en haar met hersenen opbenen (...) Er huizen duizenden jezelven in je. Stilte is prettig en goed zonderzoektocht door de geest.'
Verderop schrijft hij ironisch over al degenen die stiltewillen 'verheffen' of stilte met een hoofdletter schrijven. Het essay isinformatief, enig om te lezen, en het mooie is dat hij ondanks zijn hilarischenuchterheid TOCH kans ziet zijn lezers te overtuigen van het ongelooflijke goedvan stilte. Mulder ervaart die stilte een stukje verderop... verder weg van hetZwin kan een geestverwant niet zijn: het platteland van Groningen.
Welkomaan mijn sokkel, heer Mulder!

1 opmerking: