zondag 20 april 2014

Gedicht: Zorg



Ze worden aldoor kleiner,
Hun zachte wanden van zand
ruiken zout,
verstuiven en vervliegen

Hun ruggen zijn groen en geel,
vol verborgen holtes
Alsof het water,
vaak grauw, soms lauw,
niet jarenlang lag te schitteren,
te lokken en te lonken
Na al die lange jaren
is de bestemming koud,
de verwachting hard,
de holtes stroef
en leeg
Het schuim niet licht maar okergeel

Zand knarst
Straalt mijn benen
Krijst tegen mijn schenen
Wil omhoog
Wil omlaag
Schreeuwt dat ik niet hoef

te zorgen voor jonge duinen
Ze zorgen toch zelf?
Zorgen ze niet?

Zand ruikt zout
Zand is zee
Zand is leven
Zand fluistert en waait weg
Zand zingt en wil omhoog
Zand zorgt zelf
Zegt het zand.

Het zal wel. 
Maar zorgt het voor mij of voor de zee?




zaterdag 19 april 2014

Op de foto


Altijd vleiend...
Er was iemand die serieus dacht dat ik met winterjas en al zo 'bedoeld' was...

Not...




Vandaag jas uit!

Om morgen op mijn Paasbest te zijn heb ik mijn jas uitgedaan. Klein probleem: scheurtje in rechterschouder. Wordt epoxy morgenvroeg ipv een eitje.