krimp in Zeeuws Vlaanderen

Vandaag trof ik krimpdeskundigen aan in het Zwin. Dat zit zo. Er liepen drie heren voorbij die er niet erg strand-achtig uit zagen. Ik bedoel, ze droegen pantalons en bloesjes met korte mouwen. Roze. Dat lijkt in de mode, dat mannen roze zomeroverhemden dragen op donkerblauwe pantalons, maar dat kan ook een toevallige indruk zijn.

Enfin. De heren waren druk in gesprek en ik spitste mijn gouden oren.
Het ging over de krimp van Zeeland, Zeeuws Vlaanderen in het bijzonder. Daar ben ik buitengewoon in geïnteresseerd want ik begrijp er helemaal niets van dat er in West Zeeuws Vlaanderen geen immigratie van formaat is. Wie een beetje connected en wired is kan hier toch prima terecht zou je zeggen. Ik hoor dat ook vaak. Hele gezinnen, vervuld van het natuurgebied, kwijlend over de lage huizenprijzen, die met elkaar praten over 'hoe zou het zijn als we hier zouden wonen'.
en wat dan de bezwaren zijn?
Scholen voor de kinderen: basisscholen gaan op termijn uit de dorpen weg. En de angst is dat de basisscholen geen computers hebben.
Muzieklessen voor de kinderen: vind nabij het Zwin maar eens een goede muziekschool. uigaan: bioscoop Vlissingen is aardig maar zie die laatste boot maar eens te halen. En die boot maakt alles helemaal onmogelijk: duur, in de zomer wachttijden, en geen fijne frequente bus naar de dorpen, en heb je weleens geprobeerd de trein na de boot te halen, die wacht echt niet. Omgekeerd wacht de boot ook niet. Werken in Belgie? Probeer dat eens rond te krijgen als je in Nederland woont, valt niet mee. Handeltje beginnen in de gemeente Sluis: de waarschuwingen zijn niet van de lucht: het wachten op vergunningen kan eeuwigheden duren en als burger in het buitengebied moet je niet denken dat je veel mag. Nee, het is in de Westhoek vooral fijn als kunstenaar, schrijver of in ieder geval als individualist en solist. En daar zijn er gewoon niet zoveel van.

Terug naar de heren. Het ging erover dat Oostburg een plek moet worden voor 'mensen met bewegingsbeperkingen'. Dat zou aantrekkelijk voor immigratie kunnen zijn. Een andere heer echter benadrukte dat de zorg niet meer toereikend is als de bevolking grotendeels oud en beperkt is. Er kan dan wel een soort 'cyberzorg' komen, maar dat is toch sneu, als al die ouderen en zieken alleen via internet contact hebben met zorgbiedenden.

De derde heer was het meest vooruitstrevend. Hij pleitte ervoor ondernemerschap ruim baan te geven, en zoveel mogelijk mensen te laten zien dat het goed investeren en ondernemen is in de Westhoek. Hij riep dat de site http://www.uwnieuwetoekomst.nl anders moest.

Ik spitste mijn oren want op twitter volg ik Nieuwetoekomst - en ik verbaas me dagelijks over de tweets. Ze forwarden het nieuws uit de PZC. Maar ja, de krant mag dan de beste regionale krant van het land zijn - ze (ja de krant is een mevrouw toch) is geen goednieuwsservice. Dus de ene diefstal na de andere drugsoverval schettert het twitteruniversum in. En elke keer denk ik: joh, twitter toch dat er een dijkhuis te koop is, iets over zonuren in de Westhoek, over de kwaliteiten en resultaten van het Zwincollege, over de app van 20 mb op de iphone helemaal over de Westhoek, over de lagere graad van hufterigheid op de landelijke meter, nu ja ik kan wel duizend dingen bedenken. Maar nee, vandaag weer: moordende vossen in Zeeuws Vlaanderen. Welkom nieuwe inwoner, hier informatie over uw nieuwe toekomst.

Toch was dit niet wat de derde heer bedoelde. Hij opperde dat de website een platform moest zijn voor vernieuwende ideeen in Zeeuws Vlaanderen. Geen ouderen in Oostburg, geen agressieve vossen, nee: vernieuwende ideeen. Ideeen die jongeren - nu ja, mensen onder de veertig - met open geest en ondernemerszin zou trekken.

En de twee andere heren luisterden. Als godin wilde ik niet interrumperen maar elke kritische - open - geest zou toch vragen: ZOALS???

Zoals wellness-investeringen? Legoland? StaatsSpaanselinie-musea met Ieperse allure? Baanbrekende winterattracties? KarelAppelmuseum? Een megalomaan gaudi-achtig bouwwerk?

Maar er volgde geen antwoord, het stel toog naar de Zeemeeuw.

Ik was onbevredigd. Ik heb wel duizend ideeën. Wel honderd tips. Ik hoor dagelijks mensen die graag hier zijn maar terecht mitsen en maren. Ik hoor dagelijks juist die mensen die niet oud en beperkt zijn, maar begeesterd en ondernemend.

Ik hoop dat de krimpheren geen beslissers zijn.
Ik neem binnenkort plaats op mijn paalhoofd, en blijf lekker bloggen.
Maar ik ben als krimpmevrouw in de aanbieding!