De aanmatigende mens

Mensen denken reeds geruime tijd dat ze sterker zijn dan de natuur. En ik kan dat maar niet begrijpen. Ze denken dat ze door onverstandig te doen de aarde kunnen vernielen, zowel waterpeil als temperatur laten stijgen ja zelfs de wereld in zijn geheel kunnen vernietigen. En nog erger: ze denken dat ze door verstandig te doen dit alles kunnen voorkomen. Ik kan er niet anders over denken dan dat dit een geval van zeer ernstige zelfoverschatting is. Maar ja wie ben ik, ik ben maar een zwingodin.

Ik tuurde naar de bootjes, die dansten op de branding in het Zwin. Een mooi moment altijd weer. En iets van die verbazing over de menselijke zelfoverschatting kwam terug in het beeld van die brandingbootjes.

Iedereen weet: het Zwin is gevaarlijk. Bij afgaand tij des te meer, de stroom kan trekken als een gek en bij een aflandige wind moet je helemaal uitkijken: je zit zo op de noordzee. Denk niet dat je zwemt tegen de wind, tegen de stroom, tegen de natuur. Niet als zwemkampioen, niet met tien zwemdiploma's, niet met een slim brein: dat Zwinstroompje is duizend maal sterker dan een klein mensje.

Die nederligheid kennen de 'locals' wel. De vaste Zwinbezoekers waarschuwen domme Duitsers en andere badgasten die geen benul van getijden hebben: pas op, kijk uit, de natuur is echt sterker dan jouw spieren en jouw denkkracht. En de bootjesverhuurder nabij de Zwingeul weet gelukkig echt wel wat hij doet.

Maar wat is er spannender dan bij hoog water, vlak VOOR het keren van het tij, te dobberen op de branding, zeker bij niet al te mooi weer? Zodat de zee ruig is?
WElke filosoof zei ook weer dat dat precies is wat mensen kenmerkt, het zoeken naar die grens tussen leven en dood, tussen mens en natuur, het zoeken naar datgene dat je als nietig mensje nog net kan maken tegenover die grote machtige natuur.

Dat ontzag, het ontzag waarmee de brandingbootjesvaarder vlak voor eb zo heerlijk speelt, dat ontberen alle klimaat- en milieupessimisten. Geloof mij. Ik zie dagelijks de natuur. En de kracht ervan. En het is een narcistisch grapje dat mensen daar invloed op zouden hebben.

Onlangs nog liepen twee intellectuele dames hand in hand langs de overs van de geul. Zij spraken over de verzanding van het Zwin. Ook dat was volgens hen de schuld van mensen. Slecht milieubeheer, falende natuurzorg, en natuurlijk ook de stijging van de zeespiegel. (Dat laatste leek me srijdig maar goed). De portee van hun dialoog, ze waren het roerend eens, was dat mensen zich BEWUSTER moeten worden van de natuur teneinde er goed voor te zorgen.

Laat mij, in mijn hoedanigheid als Zwingodin, dit standpunt betitelen als uitermate aanmatigend. Wat denkt gij wel niet, mensch!

Share
|