Als ik zeg dat groente niet lekker eet voor een man, krijg ik geen grijns meer. Dat heet ontlezing, of slecht onderwijs, of verouderde canon, het maakt niet uit. En ach, ik heb ook anders dan veel mensen lekker de tijd en de ruimte (en de stilte) voor oude literatuur...
Maar groot was mijn verrassing toen ik op Facebook een foto van een aangespoeld bierflesje postte. Zwingodin groet 's morgens de dingen, typte ik er bij. Voorbereid op het feit dat mijn twittercontacten en facebookcontacten voorbij gaan aan mijn verwijzing naar de grote dichter uit het interbellum Paul van Ostayen, met zijn klankdichten en zijn mooie gedicht Marc groet 's morgens de dingen.
Tot mijn grote plezier trof ik binnen een paar minuten dit gedicht vervolgens op mijn tijdlijn aan, geschreven door Marjan Lammens-de Caluwé.
- Zwingodin groet 's morgens de dingenDag vrouwke met lens op het strand met de fles
ploem ploem
dag fles naast de schelp
dag schuim op het strand
dag visserke-vis met gouden mond
dag visserke-vis met de ‘clack’
fles en schelp
van het visserke-vis
goeiendag
Daa-ag fles
dag lieve fles
dag mooie schelpenlijn mijn
Ik herinner me alleen nog de Ploemploem Jenka, de zangeres kan ik me niet herinneren van naam, maar wel een voorbeeld van waarom mensen afhaken bij taal :)
BeantwoordenVerwijderen