Vandaag de hele dag geklust bij de Zeemeeuw op het strand. Bezig geweest met de sokkel. Ten eerste: ik moest van de gemeente Sluis tintig meter verder staan (dank dank, dat kost nu al maanden werk, en heel veel materialen en ongelukken...) en die missie is volbracht. MAAR ik sta nu ook LOS. Dat wil zeggen, de sokkel staat via een mof in een ondersokkel, waardoor je hem zo optilt, en ook weer zo neerzet. daarmee ben ik VERRIJDBAAR. jawel, het is een staaltje timmermansdenkwerk van Jannis van de Zeemeeuw. Die lag dus vanmiddag met gereedschap en al onder de sokkel. Wat prettig idee is, want het is leuk om LOS te staan, MAAR ik wil ook niet omvallen. En dat is geregeld. Met mijn voetjes in een zogeheten mof. een wat? Een mof dus. Centimetertje omhoog en ik ben verrijdbaar. Centimetertje omlaag en ik zit muurvast. Dat bedenkt een godin niet, maar anderen gelukkig wel.
En nu de rest nog. De lappen linnen zijn geverfd, deels geroest en ook al deels verguld. Nog een paar avonden werk. Bladgoud en bronsklei en een kuub fossielen liggen klaar om de sokkel helemaal te herstellen.
Dan nog de rest van de romp. Billen zijn aan het uitharden!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten