Pasen in het Zwin

Zo vol als de parkeerplaats achter mijn rug, zo leeg is het strand... wie o wie verklaart dat? Zwingodin natuurlijk. Het lijkt wel of het strand steeds groter wordt. Hoger en dus breder bij eb. Voor mijn ogen ontwikkelt zich een nieuw landschap, bestaande uit twee zandbanken. Krijg ik een dubbele rij duinen voor mijn ogen?
Achter de zandbanken een dal van grijze klei. Hetgeen tot vele zwartgrijze kinderruggetjes leidde...

Het begon vrijdagmiddag met een overvolle prullenbak. Na een tweet van de Zwingodin was dat probleem de volgende ochtend opgelost. maar het kan natuurlijk ook een telefoontje zijn geweest van een andere zwinliefhebber aan de gemeente sluis...

Aan mijn paalhoofd voltrokken zich nauwelijks dialogen. Het leek of iedereen tevreden was. In het atelier kregen mijn oren vorm. Kleien, gieten, verven, bladgoud. Volgende blog over mijn oren!! Ik merk nu al dat ze werken als een gehoorapparaat. Ik hoor de cmapinggasten van de zwinhoeve, ik hoor de terrasgangers van De zeemeeuw, ik hoor de dorpelingen in Retranchement, ik hoor zelfs de wandelaars richting Zwarte Polder! Lang leve mijn gouden oren.