All about Art

Allemaal proberen, het is een must-have: All about Art & Scenery
Discussie aan mijn sokkel over tijdschrift All about Art. Een toerist blijkt dit tijdschrift in zijn huurhuis te hebben aangetroffen.
‘Leuk, allemaal flitsende jonge mensen’, is het (niet heel concrete) commentaar.
Mmm, gnuift haar gezelschap, een oudere heer met zo’n jas met rugplooi. ‘Alsof dat een voorwaarde is voor goede kunst.’
Waarna zich een discussie ontspint die nergens over gaat, met de portee dat jonge mensen echt nog een hoop moeten leren alvorens het meesterschap te bereiken.

Ik moest zuchten. Wanneer gaat deze discussie nu eens verder. Ja, boven de vijfig mag je best Corneille ‘moderne kunst’ vinden, dat is het ook, maar hij (de rugplooi) had ook kunnen zeggen: laat eens zien en waar gaat het over. Niet over de art bubble? Nou dan moeten we het proberen.

Dus maakte ik die opmerking maar. Laat eens zien, dat tijdschrift. Want in het Zwin, of althans nabij het Zwin, kom je dit soort tijdschriften natuurlijk helemaaaaal niet tegen. Helaas. Beneden de rivieren is het tobben met bijzonder leesvoer, maar beneden de Westerschelde al helemaal. Waarom stuurt de uitgever niet een stapeltje naar de kiosk in Cadzand? In winter en herfst heb je je doelgroep… natuur en kunst ligt niet ver van elkaar in marketingtermen.

Maar dat terzijde. Toerist was zo goed niet of bracht het nummer van ‘All about Art’ de volgende dag mee. Ik was benieuwd. Jongen mensen dus. En zou het blad lekker leesbaar zijn? Fris? Anders? Jonger? Daar denkt een mens – godin - dan aan. Want Tableau en Kunstbeeld behoren weliswaar tot mijn leesvoer, maar een tikkeltje frissigheid in de branche zou wel leuk zijn. Net ietsje minder pretentieus, een beetje verstrooiend en toch onderhoudend… En vooral wat gedurfder en brutaler. Scenery van kunstenaars ook welkom, stukken beter dan de scenery van kunstliefhebbers. Geen rugplooi maar arty looks!

Ja echt, arty looks in dit blad. Eh… een recept! En een feuilleton. Ja, die is leuk zeg, vernieuwen door ouderwets te doen! De bedenker hiervan moet rond de dertig zijn, schat ik. Retroretroretroretro, help, retro. Soms ben ik best trots op het idee dat er in de jaren vijftig, zestig, zeventig, tachtig en zelfs ook later niet iemand of iets op een paalhoofd zat. Soms heb ik echt de behoefte om over het water te zingen: klijk naar mij, ik ben mooi en ik ben van deze tijd en ik ben niet retro… Maar wel ego, zegt de lezer nu natuurlijk, want ik ging bloggen over een gek en leuk blad.

Inhoudelijk geen intellectuele hoogstandjes maar daar zijn andere bladen voor. Wel heel aantrekkelijk, mooi beeld, inspirerend voor kijkers maar vermoedelijk juist ook voor makers. Een kunstglossy voor kunstenmakers en hun bewonderaars! Veel van die hp-detijd-woordjes erin (curieus!) en een licht-ironische toon en een artikeltje over dresscode voor kunst-events.

Persiflage op de glossy’s? Lichte twijfel bevangt me. Want van onorthodoxe geesten zou je toch ‘no codes’ verwachten, maar hier blijkt een mooi staaltje van het lopende mode-onderzoek van o.a. Artez Arnhem: wie zegt niet aan mode te doen, is juist heel erg bezig met uiterlijk! Niks no codes, juist dwingende dresscodes voor hen die ‘anders’ zijn. Zo bezien is het een heel aardig bladonderwerp. Waarbij ik dan toch de analyse mis. Iets meer achtergrond maakt het echt niet saai. Er zou best een ironische column bij kunnen met informatie over dat mode-onderzoek. En over de codes van hen die schijt hebben aan codes en eh… ‘currieuze accessoires’ dragen. Er is namelijk vrij veel te zeggen over de dress code van kunstenaars of mensen uit de kunstwereld. Beetje meer diepgang graag!

Dat de subtitel ‘& scenery’ is (je krijgt dus informatie over kunst EN de kunstscene…) wil hoop ik niet zeggen dat de analyse in de kast moet. Dat is een veel te moderne gedachte. Doe dan echt retro. Vroeger hadden we nog analyse. Want retro en populisme, als dat doorzet, daar moet je toch niet aan denken.

Hoofdredactrice zou Sophie di Semur zijn. Sophie di Semur? Sophie di Semur. ik ken de schrijvende wereld goed maar heb nooit gehoord van deze ster, die absoluut talent heeft. Dat is eh... curieus. Op facebook is haar portretfoto een stel pumps. Verder niks te bekennen. Daha, hoofdredacteur zijn, niet al te oud, en onvindbaar op het web, dat is zelfs voor een godin te simpel. Ontmoet ik hier een ander personage in medialand? Aangenaam te ontmoeten Sophie! Kom eens langs! Virtueel dan, want een reis naar de natuur, onder de Westerschelde helemaal, is je vast te ver. Dresscode is hier vooral goretex of ski. (Soms ook rugplooi trouwens.) Graag ontvang ik je ook in mijn social-medialeven (dat heb ik nodig, ik sta hier anders veel te eenzaam in de natuur).
Er gloort een schrijversnaam. Nee, die zeg ik niet… Drie keer googlen en je heb ook de moeder van de Zwingodin ook te pakken. Dat ontmythologiseert. Dus, hartelijk welkom in het Zwin, Sophie. Ik heb een mobiel met internet hier in dit paradijs, dus kan prima mailen, chatten, twitteren, skypen, ook met Londen.
Eerst eens lezen, dat blad.
Vervolgens.
Was ik de hele namiddag uitgeschakeld en deerde mij het dramatische weer voor en achter mijn paalhoofd in het geheel niet meer. Wat een geweldig nieuw product en wat jammer dat de distributie niet zo bie is… Dacht ik.

Gelukkig ben ik voor een godin nogal wired en na enig zoekwerk begreep ik dat er sprake is van een artistieke wijze van marketen. Of nu ja, artistiek, anders dan anders, met minder budget maar wel inventief…. De uitgever probeert er een soort ‘must have’ van te maken. Leuk idee. Werk er graag aan mee.
Dus dan maar niet naar de kiosk in Cadzand, beste uitgever, of beste virtuele Sophie, maar een stapeltje naar diverse vakantiehuisjes (wel in het iets duurdere segment natuurlijk…), en weetje, vergeet Knokke niet. Zo’n geinig blad vinden ze wel wat hoor, die dikke nekken uit Vlaanderen houden wel van iets dat curieus is! En ze willen allemaal gaarne jong zijn. En dan kun je het nog verkopen ook, dat lukt natuurlijk wat minder bij de zunige Zeeuwen. Nog een marketingtip: een abonnement naar Zwingodin. Dan deel ik die uit aan elke geïnteresseerde zo aan mijn paalhoofd die een beetje scenery-like oogt.
Maar by the way Sophie, wanneer komt de tweede Art&Scenery? (bekt lekkerder eigenlijk).

Voor informatie over de uitgave: klik hier!