Ze worden aldoor kleiner,
Hun zachte wanden van zand
ruiken zout,
verstuiven en vervliegen
Hun ruggen zijn groen en geel,
vol verborgen holtes
Alsof het water,
vaak grauw, soms lauw,
niet jarenlang lag te schitteren,
te lokken en te lonken
Na al die lange jaren
is de bestemming koud,
de verwachting hard,
de holtes stroef
en leeg
Het schuim niet licht maar okergeel
Zand knarst
Straalt mijn benen
Krijst tegen mijn schenen
Wil omhoog
Wil omlaag
Schreeuwt dat ik niet hoef
te zorgen voor jonge duinen
Ze zorgen toch zelf?
Zorgen ze niet?
Zand ruikt zout
Zand is zee
Zand is leven
Zand fluistert en waait weg
Zand zingt en wil omhoog
Zand zorgt zelf
Zegt het zand.
Het zal wel.
Maar zorgt het voor mij of voor de zee?
Zó inspirerend zijn zand en zee! Prachtig...
BeantwoordenVerwijderen