Blogwedstrijden: help! Spammen en stemmen en tsunami's aan likes!!

Ik heb een klein verzamelingetje opgebouwd van wel tien mails. Van aardige mensen, die mij wijzen op het verschijnsel blogwedstrijd.
Eh... wat dat is? Wie het leukste stukkie tikt natuurlijk.
Die aardige mensen denken dat ik dan misschien wel ga winnen, althans dat mailen ze, omdat ik soms leuke stukjes heb op deze blog.
Dank voor het compliment.
Een mailer memoreerde nog deze blog, die zowel gemeente als provincie liet communiceren, onderling en met elkaar, hetgeen toch echt een verdienste is. Dat vind ik zelf eigenlijk ook wel een grandioos gevolg van blogkracht. Wat ook leuk is: een Duitse bewonderaar van mijn uiterlijk mailde dat hij met zijn gebrekkige Nederlands toch altijd mijn blog leest en dan weer een beetje het Zwin proeft. Hij adviseerde mijn blog uit te geven, (in print bedoelt hij, hij is denk ik wat ouder) en dan te vertalen in het Duits.

Nu ik eens een rondje google, merk ik: de blogwedstrijd is een trend. Niet zozeer om jonge schrijvers te scouten, de blogwedstrijd is meestal niet het idee van een wakkere uitgever om tiktalentjes van twintig op te sporen, nee, het is MARKETING. De blogwedstrijd  is (zie eerdere blog over online stemmen) een kwestie van virale marketing, een nieuwe wijnsoort in de oude zak van hoortzegthetvoort. Bloggen. En dan: spammen en stemmen. Twitteren en liken. En dan is er vervolgens iemand die daar garen bij spint. Namelijk: de wedstrijduitschrijver en diens toko.
Zo stuitte ik op een schoenenblogwedstrijd. Kijk hier.De marketeer gaat viraal.

Het leukste stukkie tikken over schoenen! Dat kan ik best. Ik heb geen schoenen, sta met mijn voeten in het zand. In een sokkel! Daar zou ik best een lollig stukje over kunnen tikken. Mijn maker is namelijk verslingerd aan schoenen - op het idiote af. De schoenenbon lonkt.
Maar deze godin gaat warempel principes krijgen, terwijl ik tegen principes ben... Ik doe niet mee aan een marketingactie. De Zwingodin gaat NIET viraal.

Geen gelazer dus meer dus met likes en kliks. Overigens, laat duidelijk zijn: ik omarm natuurlijk eenieder die mij liket (likedt?), maar het spammen en bedelen, het zeuren om kliks, ik pas. Likedt u vooral wanneer u echt en niet in de laatste plaats oprecht likedt en niet omdat ik een bon voor schoenen aanbied, een gratis fossiel, een gedicht, of mijn nieuwe passie: een zwaaifoto.

Dus: niemand hoeft mijn schoenenblogje te liken.
Over likes verzamelen gesproken.
Op mijn twitteraccount blert iemand dat zijn bericht 200 likes heeft. Het is, godbetert, en bericht over een haarproduktenbedrijf. En nu krijgt-ie gratis haarverf. Het is echt waar!
Wind je niet op, zegt iemand aan mijn paalhoofd. Je had het toch zelf over oude wijn? Het is gewoon een variant op folders lopen voor een paar euro.
Ja, maar toen was het nog duidelijk dat het reclame was...

Ik merk een groeiende afkeer van stemmen en spammen en kijken en liken. Maar dat is wel weer vreemd voor iemand die haar bestaansrecht ontleent aan de sociale media. Ik verdiep me verder in het verschijnsel blogwedstrijd, en lees wat bijdragen om te pogen van mijn conservatisme af te komen.  Graag zou ik namelijk alles toejuichen, ik BEN immers een blog- en twitter- en facebookaccount.
Googlen is altijd leuk. Had ik een taalcolumn, dan kon ik goede sier maken. Met blogwedstrijdwoorden. Op nummer 1 (ik meen dat de observatie al eerder gedaan is): een tsunami aan... (jawel, een tsunami aan blogwedstrijden, maar ook: een tsunami aan televisietalentenjachten, een tsunami aan reacties op regeerakkoord  en nu ja, tsunami's aan alles dat veelvuldig voorkomt. Dus ook een tsunami aan likes - sic!!!

En jawel, daar stuit ik op een blogwedstrijd van de Zeeuwse bibliotheek, ook al omdat vier van de tien mailers deze week opmerken dat ik daar beslist aan moet meedoen. Zeeuwse bibliotheek? Dezelfde organisatie die opriep tot stemmen op het Zeeuwse Boek voor de Zeeuwse Boekenprijs, de wedstrijd waaraan ik meedeed met Zeeuwse Jongens. Dat was de virale marketingactie waarvoor ik van mijn half ontwikkelde principes wilde afwijken. Het Zeeuwse boek, dat is een prachtig doel, en mijn Zeeuwse Jongens gun ik een mooi leven -anders dan schoenen of haarverf.

Wat is dan nu het doel? De actie komt beslist uit de koker van dezelfde mensch - vanzelfsprekend een net afgestudeeerd communcatiemensch, met verse skills in de sociale media.

Ik verdiep mij in deze nieuwe actie en zie dat het wederom een goed doel betreft, de bieb trekt ter gelegenheid van de Week van de Mediawijsheid een zeer goede blogger achter zijn computer vandaan en die mag aan Zeeuwse bloggers uitleggen hoe je zoal blogt. Hij heet Erst Jan Pfauth, en hij blogt voor NRC en hij geeft aan de Zeeuwen een gratis masterclass. Nu ja, gratis... Als je, en daar komt ie, als je meedoet aan de wedstrijd, mag je ook meedoen aan de masterclass. Gratis dan dus. En als je tegen Zeeuwen gratis zegt...

Wat wordt hier verkocht?
Educatie! Ontwikkeling! Groei! Bloginzicht!
Gunst, het is niet gemakkelijk om een standpunt te hebben. Dit is natuurlijk weer een beregoed doel. (Net aan mijn paalhoofd een discussie gehad of het beregoed is of berengoed, misschien dat Erst Jan het weet, volgens wit boekje bere, groen boekje beren?)

Meedoen? eh... in honderd woorden. Ik ben nogal lang van stof, (dat zul je beamen als je tot hier leest). En de regel van deze blogwedstrijd wil:  honderd woorden.
Goed. Meedoen. 
Ik heb een lijstje blogonderwerpjes liggen. Het zwaaien met mijn telefoon (zie vorige blog en facebook), wat perfecte fictie oplevert, en in beeld soms al mijn woorden overbodig maakt. Op twee staat: het gebruik van DU door Duitsers op het strand, in de gebiedende wijs (na een hele zomer DU DU DU zie ik een jij-cultuurverschilletje) op drie staat mijn nieuwe zilveren jas en het commentaar in termen van Christo (die Christo heeft wat gedaan met de mensen, als je als kunstwerk een beschermlaagje krijgt, dan heeft iedereen het erover, misschien kan Erst Jan ook een cursus observaties aanbieden). 
Wat te doen? 
Meedoen. Het is altijd prijs namelijk, want een gratis masterclass. 
Ik ben al  halverwege Christo als ik zie dat het onderwerp social media moet zijn. Ofwel: 'dat Facebook mijn leven is', en 'ik blog dus ik besta'. 
Dat wordt lastig, ik heb net Facebook en die stomme onechte likes zitten relativeren. En 'ik blog dus ik besta', dat is zo ongeveer mijn bestaansrecht want zonder blog besta ik niet. MAAR daar heb ik 2000 woorden voor nodig. Hoe leg ik uit waarom ik besta? Iets met virtuele personages, ontwikkeling buiten de realiteit, hou maar op, dat lukt niet in 100 woorden, dat wordt abstract en pseudo-literair gezwatel. Wat best ergens op slaat, maar niemand in geinteresseerd is ben ik bang. Wat ik probeer in de loop der jaren is om dat niet uit te leggen maar om het te laten zien. Dat leer ik soms zelf wel eens aan mensen als ze een stukkie tikken om te publiceren. Don't tell it, show it. Zoveel beter. 

Ik klaag op het strand bij de eerste de beste toehoorder over gebrek aan bondige blogkracht - juist in dezen. Hoe leg ik in honderd woorden uit dat ik zonder blog niet besta? Dat ik wil aantonen dat een personage kan ontwikkelen alleen door online interactie? De wandelaar (een brombeer die een hond uitlaat) merkt nuchter op: dan is die masterclass misschien aan jou besteed??

Neus in zandlijn

Vanochtend lang gesprek gevoerd over nat zand en subtiele verschillen tussen regennat en zeewaternat. Daarna gefilosofeerd over zien en kijken. Ik zie altijd zoveel in de wolken en het zeeschuim... Mensen en schapen, vissen en bananen... Maar in de zandlijn ditmaal lippen en neus. Profiel in zandlijn!

Zwaaifoto

Ik ben helemaal verdiept in de wijze waarop ik mijn 'zwaaifoto's kan nemen. Via Facebook meer dan tien mails gekregen met de vraag hoe ik het doe... Goddelijk zwaaien dus...

Winterklaar

Was best een klusje...

Winterjas oogst complimenten

En het ontwerp is van paviljoenhouder jannis vd Voorde.

Written on skin

Aan mijn paalhoofd een gepassioneerd verhaal over Written on skin. Dat is een opera van de Brit George Benjamin. Een stel dat nu koffie verkeerd aan het strand drinkt, is afgelopen weekend naar de hoofdstad afgereisd en is helemaal lyrisch. Gevoelvolle uitzonderlijk mooie muziek en een verhaal over liefde en verlangen. Een vrouw legt het aan met de door haar echtgenoot ingehuurde schrijver, waarna echtgenoot schrijver vermoordt en diens hart als gerecht opdient aan de vrouw. Een klassiek thema, verbeeld met een imposante tekst en dito spel. De schrijver schrijft op perkament - dus op huid. Ook schrijft hij het motief van de relatie op huid.

Nou besta ik zo'n beetje uit huid- dus ik was geinteresseerd.
En, toegegeven, ik luisterde selectief en ego-gericht. Ik verstond niet 'written on skin' maar 'written on Zwin'.

Dat was koren op de molen van de operagangers, filosofen, en na enig praten bleken Zwin en skin in literair opzicht identiek.

Iedereen naar de opera? In de Nrc stonden vandaag enthousiaste stukken, en er zijn nog een heleboel onverkochte kaarten. Geen wonder bromde de filosofische Zeeuw die speciaal afreisde. 'Samen waren we 120 euro kwijt alleen voor de kaartjes en dat was een lage rang...'
Maar de moeite waard, zeiden ze wel drie keer.
Voor de armere mens in 'written on zwin' een perfect alternatief.

Voorlezen in Cadzand uit Zeeuwse jongens

Zie je me hangen? Meester Wim plaatste mij met een glimlach...jawel in de Middeleeuwen. PZC-fotograaf kwam nog even langs, dus morgen fotootje in de krant.
Was leuk, deze klassen uit Cadzand en Retranchement. De bijdrages van de kinderen voor Zeeuwse Jongens 2.0 worden opgestuurd. Benieuwd!

Tobben over het online stemmen

U kunt stemmen! Op Zeeuwse Jongens. Voor de Zeeuwse boekenprijs.
Ik mailde en twitterde al een beetje besmuikt en vooral bescheiden het internetadres: er valt te stemmen op Zeeuwse boeken. Ik vergat om dat erg luidruchtig te doen.  Jongens!Stemt op Zeeuwse Jongens, waar ik een rol in speel. Is namelijk ook een boek waarop je kunt stemmen.  

Dit is de longlist:

En hier staat Zeeuswe Jongens op de stempagina:  

Goed. Heeft u gestemd? Fijn. Hoe meer mensen de titel kennen, hoe meer mensen mee doen met de cocreatie van boek 2, zie vorige blog.

 

Ik heb een raar gevoel bij online stemmen. Enerzijds is het een superslimme promotiemethode. Anderzijds is het een hoop off topic lawaai en gaat dit soort stemacties om verborgen agenda's. De Rabobank doet het ook. De bank verleent subsidie  aan een maatschappelijk verantwoord project, een project dat strijdt met andere projecten om de meeste online stemmen en alleen dan geld krijgt. Alle projectenbedenkers gaan zich dan een ongeluk twitteren en facebooken en spammen: stem op mij! De Rabo spint er garen bij, want al die mensen denken natuurlijk: gunst! de Rabo doet aan maatschappelijk verantwoorde projecten! Wat goed! Al dat lawaai is ter meerdere eer en glorie van de subsidieverstrekker: een geraffineerde vorm van marketing.

Dat heet: virale reclame. Kost maar een enkel projectsubsidietje en tienduizenden zo niet honderdduizenden berichten gaan van mond tot mond, nu ja, van toetenbord naar toetsenbord. Je roept iets, verbindt er een motief aan, zodat elke luisteraar ook weer gaat roepen en elke  roeper zijn netwerk nog eens gaat overschreeuwen. Enzoverder enzovoorts.

Verwerpelijk? Ach nee. Het ging immers om maatschappelijk verantwoorde projecten. Dat de Rabo goede sier maakt over de ruggen van de niet gehonoreerde projecten stoort eigenlijk niemand.

 

Maar stemmen op boeken of kunstwerken is natuurlijk anders. Dacht ik. Gewoon een museum, waar je bij de deur in een grote bus een briefje kan doen met het kunstwerk dat het mooist is. Daar wordt de suppoost niet van betaald, laat staan de nieuwe museumvleugel. En bij boeken is het nog serieuzer, want natuurlijk stem je niet op een boek dat je niet gelezen hebt. Of toch?

 

Tuurlijk wel, zei iemand die op een heemkundig werk stemde. 'Dat soort historisch werk is belangrijk, dat moet je in stand houden.'

Tuurlijk wel, zei iemand die op weet ik welke bundel stemde. 'Regionale literatuur sterft anders uit.'
'Tuurlijk wel, zei een nichtje van een auteur. 'Hij heeft er jaren aan gewerkt.'

 

Ik mailde aarzelend mijn (behoorlijk kleine) familie. Stemmen jullie op Zeeuwse Jongens? Maar velen zijn rond of ver boven de tachtig, dus ik dacht: zouden zij online stemmen? Bovendien zijn ze niet echt de doelgroep, want die ligt rond de 11 jaar. Maar ja, gezien bovenstaande reacties zou het toch moeten kunnen.

 

Ik dacht aan de vele kinderen die - gezien het aantal verkochte boeken Zeeuwse Jongens- een oordeel zouden moeten hebben (of niet natuurlijk), en dacht: zouden zij stemmen? Misschien wel. Ze zijn wired genoeg - dat is punt niet, dat is zelfs een van de motieven in het boek.

 

Maar: het eerste mailtje kwam al binnen. Sorry mevrouw de schrijfster, ik wilde wel stemmen, maar ik moet een telefoonnummer invullen en ik heb geen telefoon en ik mag het thuisnummer niet gebruiken. Komt niet vaak voor, een tienjarige zonder telefoon, maar goed, ze zijn er. Tweede mailtje arriveerde, van een broer en een zus: wij mogen van onze ouders in geen enkel geval naam en adres invullen op internet.

Ik mailde terug met complimenten over deze mediawijsheid, en adviseerde bij naam en adres 'per adres' in te vullen, en dan daarna de gegevens van hun school. Vinden ze vast wel goed bij de school. Telefoonnummer ook gelijk opgelost. Volgend probleem: dan hebben al die kinderen hetzelfde mailadres...
En: je moet je stem natuurlijk bevestigen. Tenminste, dat zou ik willen als systeembeheerder, om te voorkomen dat je als auteur een hoop nepstemmen gaat genereren... Of erger, dat een externe grapjas (auteurs doen zoiets niet) er een leuk 'botje' op gaat loslaten.

 

Een olijke man aan mijn paalhoofd hoort mijn getob aan en zegt: stop nou met zeuren, ik stem op Zeeuwse Jongens. En ik sms even naar mijn broer dat hij dat ook doet. Hij woont in Groningen trouwens, dus als hij nou aan de buurman vraagt...

 

Ik kijk hem stomverbaasd aan. De buurman van de broer van deze toevallige passant die zo te horen geen Zeeuw is, had ik niet meteen als lezer beschouwd. Laat staan als fan.

 

'Je snapt er niets van,' zegt hij.

'Nee,' zeg ik.

 

Dat stemmen voor een publieksprijs gaat er niet om om dat winnende boek adequaat te bekronen, want het gaat om je online bereik en dat is geen verdienste van een schrijver. Maar het gaat erom dat het Zeeuwse boek gepromoot wordt. Net als bij die Rabo-projecten: het gaat erom dat de Rabo gepromoot wordt. Dat vind je toch maar half leuk?

 

Ja, en dus? vraag ik.

Is het van het grootste belang dat je nu lekker campagne gaat voeren voor je Zeeuwse Jongens, want je dient toch TWEE goede doelen?
 

Eh...

'Het promoten van Zeeuwse Jongens, en  het promoten van het Zeeuwse Boek,' zegt de man grijnzend. 'Daarom stem ik ook op jou. Omdat ik begrijp dat ook veel toeristen het boek kopen, en dat zijn meestal geen Zeeuwen. Dat is mooi. Verspreiding van cultuur. Ik zou het in het Duits laten vertalen als ik jou was!'

 

'Dus je stemt niet omdat je het een goed boek vindt, maar omdat juist een relatief groot niet-Zeeuws publiek aandacht heeft voor Zeeuwse Jongens,' vraag ik nog voor de zekerheid. 'Je hebt het dus niet gelezen?'

 

'Het was uitverkocht in de winkel waar ik was, en ik ben naar de VVV gestuurd, waar ik het nog schijn te kunnen krijgen. Maar de VVV was dicht. Valt nog niet mee, een Zeeuws boek kopen. Ik koop het wel online. Ik geef het aan mijn neefje. Maar of dat boek nou goed of slecht is kan me niet schelen, je doet het als Zeelandpromotor gewoon goed.'

 

Nou, daar kan ik het mee doen.

Mijn mobiel ploinkt en ik krijg een mail van iemand die wil stemmen maar vreest dat hij nu allemaal abonnement-aanbiedingen van de PZC krijgt, aangezien stemmen betekent: naw-gegevens invullen. En er is geen privacy-verklaring.

Ik zucht en mail vriendelijk terug: dat begrijp ik, stem dan maar niet.

Eye-opener. Ik dacht dat al die heisa invullen bedoeld was om nepstemmen uit te sluiten... Zou er echt een database gevuld worden?

Maar hij mailt dat hij toch stemt. 'PZC-marketing zou nog wel een goed doel zijn... Is geen verzekering of pensioen.... Die krant moet wel blijven bestaan hier... Dat wordt nog lastig...'

Ploink! Ja, een familielid. Het enige tot dusver. Ik hoefde niet te bevestigen per mail, zegt het familielid (die de provincie verlaten heeft) verbaasd. Dat is vreemd, zometeen is het zaakje gehacked, een stemrobot erop en.... 'We zijn in Zeeland,' zeg ik nog. 'Hier is het nieuws als je fiets gestolen wordt.'

Plonk, ik krijg een mailtje van mijn tien-jarige telefoonloze fan, die juicht: ik heb gestemd, en een streepje ingevuld bij telefoonnummer. Dat werkte gewoon. Het adres mocht van mijn moeder omdat het de PZC is, en de PZC is betrouwbaar.
Kijk, PZC, een opsteker. Het merk PZC is in Zeeland ijzersterk. Verkoop in vredesnaam je ziel niet aan het AD!! Dat hebben we eerder flagrant mis zien gaan.

 

Met een hoop nieuwe gedachten sta ik op het strand. Ik blog, ik twitter, ik facebook en ik ben sinds even in de ban van Pinterest. Niets liever doe ik dan dat. Staren. Zijn. Een online bestaan aan zee... waar ik mooie windfoto's de wereld in stuur, of stille overpeinzingen en af en toe een uithaal als ik echt verwonderd ben. Ik sta nu voor de vraag of ik 'campagne' wil voeren.

Midden in de nacht, de zee ruist en de regen drupt, vertrouw ik mijn weerzin toe aan mijn mobiel.

Ik gun het Zeeuwse Jongens om bekender te worden. Zeker nu ik deel 2 wil maken samen met ideeen van anderen. Dat kunnen Zeeuwse kinderen zijn - en dat mogen natuurlijk ook de de neefjes zijn van de buurman uit Groningen. De Zeeuwse kust is van iedereen.

 

Ik tik op de algemene site van twitter.com in de zoekbalk 'zeeuwse boekenprijs'. Grote hemel. En ik maar tobben. Als Zwingodin ben ik behoorlijk naief. Iemand roept zelfs ironisch Ali B van stal te willen trekken voor 'de campagne'. Dat lijkt mij nu weer niet in het Zeeuwse belang, maar ik zie het maar als metafoor. Voor lawaai maken.

Dan toch maar wat berichten vanaf het strand het universum in. En daarna weer licht en lucht, ruimte en zee.

 

 

 

 

 

 

Cocreatie: schrijf mee aan Zeeuwse Jongens 2.0!

Iedereen heeft het over co-creatie.  En 'web 2.0' Ik ben natuurlijk een kunstwerk 2.0, maar nu... een boek 2.0!! Let op, we gaan het proberen. Zeeuwse Jongens 2.0! 

Iedereen kan na de kinderboekenweek van 2012 meeschrijven aan het tweede deel van Zeeuwse Jongens. Komende maandag en dinsdag ga ik (nu ja, niet ik als Zwingodin maar mijn maker) voorlezen op scholen in West-Zeeuws-Vlaanderen. Ik hoop dat kinderen dan al mee gaan schrijven aan de verhaalllijnen!


Het eerste deel gaat over vijf kinderen (de hoofdpersonages), nog een extra kind (een bijpersonage want hij zit altijd achter de computer), en volwassenen. De volwassenen zijn natuurlijk ook bijpersonages.

Deze vijf kinderen beleven in deel 1 avonturen rond de verdwijning van Stefan, hun vriendje dat ontvoerd blijkt te zijn. Ze gaan op zoek naar hem, ontdekken het raadsel van een zwarte doos die ergens verstopt is, en aan het eind van het boek blijkt die Zwarte doos... een heel andere doos dan ze dachten. De ontknoping speelt zich af op het sportveld van REtranchement.
Een grote rol speelt de duinhut, hun verblijfsplaats nabij het Zwin. Daar ontmoeten de kinderen elkaar tijdens iedere vakantie.


Nu komt er natuurlijk een ander avontuur. Uiteraard rond dezelfde kinderen en dezelfde duinhut. Maar de rest is anders. Stefan mag best meedoen, maar hij speelt zijn rol thuis achter de computer. Hoofdpersonen zijn de vijf kinderen. Hieronder vind je een overzichtje van de eigenschappen van de kinderen. Want als je meedoet, moeten de 'grote lijnen' natuurlijk wel een beetje kloppen. Als je deel 1 leest, leer je de karakters wel kennen!

Je mag een mail sturen naar zwingodin@live.nl, met daarin je tekst. Verzin een scene met 1 of twee personages, die zich afspeelt aan de kust. Ik heb al iets binnen over Groede - dus in de buurt van de Groe is leuk, en vergeet ook Breskens en het Veerplein niet! De kinderen mogen best oversteken met de boot, als ze maar op dezelfde dag weer terugkomen. De kinderen kunnen fietsen of lopen of in de bus zitten, maar niet autorijden want daar zijn ze nog te jong voor.

Als ik je tekst of delen van je tekst meeneem in het boek, komt je naam uiteraard op de titelpagina als mede-auteur. Als je me een mail stuurt met je deelname, dan betekent dat wel dat je tegelijk ook toestemming verleent natuurlijk, dat je tekst en je idee in het boek over de Zeeuwse Jongens komen. Mogelijk verander ik iets aan je idee, zodat het past bij de verhaallijn en andere teksten.

Welke teksten welkom zijn?
Allemaal! Schrijf gewoon een scene over de kinderen. Als je iets spannends wilt schrijven moet je bedenken dat er in spannende gevallen bijna altijd sprake is van een conflict of een probleem, en dat je schrijft richting oplossing.

WElke auteurs mogen meedoen?
Iedereen! Het is leuk als kinderen meedoen, maar iedereen is welkom, al ben je 90. Zeeland is immers voor iedereen, en een duinhut willen we allemaal - toch?

Volgen hier de personages (heel erg summier...)

Daan (15). De oudste, de slimste, de dikste, de grootste, de rijkste, de zieligste. Verliefd op Dina. Neef van Chris. Rood haar. Houdt niet zo van computers en heeft geen ouders meer.

Chris (14). Jongensachtig meisje, stoer. Komt uit Amsterdam. Beetje kortaf en stil. Verliefd op Pieter. Nicht van Daan. Zwart kort haar. Houdt niet van meisjesdingen. Heeft geen moeder.

Philippe (14). Nerd. Uit Retranchement. Tweelingbroer vna Pieter. Bevriend met Steven. Mager. Bruin haar. Met meisjes nogal onhandig.

Pieter (14) Praatgraag. Lieverd. Echte doener. Retranchement. Tweelingbroer Philippe. Mager. Bruin haar. verliefd op Chris.

Dina (13). De jongste. De mooiste. Heel meisjesachtig maar ook sportief. Komt uit Hulst. Lang blond haar. Slim en charmant. Verliefd op Daan.

Steven (14). Bijpersonage op de achtergrond. Vriend van Philippe. Computernerd. Woont in Nieuwvliet. Bleek. Slim. Schrikachtig. Onhandig met meisjes.

Volwassenen?
Natuurlijk zijn er ook volwassenen. In het eerste deel waren dat een strandpaviljoenhouder uit Retranchement, een makelaar uit Cadzand, een geschiedenisleraar uit Oostburg, een oma uit Cadzand, een humeurige vrouw uit Eede, een lompe crimineel uit Belgie en ook nog de zielige zoon van de crimineel.

Deze mensen mogen wel terugkomen maar je mag ook nieuwe verzinnen. Als je iemand uit het echte leven als rolmodel neemt, verander er dan het nodige aan want het moet wel fictie zijn en niemand moet zichzelf herkennen...

Als je losse ideeen hebt, ook goed. Gooi ze dan op mijn tijdlijn op Facebook bij mijn fanpagina van Zeeuwse Jongens: http://www.facebook.com/ZeeuwseJongens!