Narcisme

Was enig, dit 'speeltje van zomer 2014'

Hoe hoog sta ik?

Hij - een Belgische landmeter - schat mij op 4,5 meter. En het punt dat hij hier meet is twee meter. Groot verschil dus. 'Vandaar dat de Nederlanders vermoedelijk het strand gaan ophogen.' 

Hij weet t niet zeker.  'Maar wel dat het atrand aan het verdwijnen is hier. '

Ben ik mooi klaar mee. 

Zwingodin zorgt voor ansicht komend jaar voor Jelmer

Nog een halve dag, en Jelmer heeft een achternaam en een adres. Delen en forwarden, twitteren en retweeten. Ik moet zeggen dat ik niet gedacht had dat ik dit als simpel kunstwerk kon bewerkstelligen!
Hier Jelmer, niet in Italie maar in Mallorca, maar dat is een detail.
http://zwingodin.blogspot.nl/2014/08/achtjarige-jongen-ui-kampen-gezocht.html
Dat wordt een ansicht uit Sydney dus.
Waar gaat het allemaal om?
Om domweg een ansicht.
Vrij naar Bloem.

Achtjarige jongen uit Kampen gezocht

Wie helpt zoeken naar de achtjarige Jelmer die op 30 mei 9 wordt en onlangs met moeder en zus in een Italiaanse trein zat?



'Waarom verlies ik dingen die belangrijk zijn?'
De man stond aan mijn paalhoofd en riep de hulp in van de bloggende Zwingodin, aan wie hij een magisch nationaal mobiel bereik toeschreef. Beste meneer, zei ik, ik twitter, blog, facebook, dat allemaal wel, maar ik overtref met mijn goddelijke mobiel natuurlijk nooit de good old viezetillie.

De meneer is flink in de tachtig, een Zeeuw van geboorte. Hij emigreerde langlang geleden naar Australie, en reist nu genietend door Europa. Eventjes staat hij voor de Zwingodin, die hij niet zozeer waardeert als kunstwerk alswel als medium. Vrijdag stapt hij weer in de plane naar Australie.
Een tijdje geleden zat hij in de trein in Italie. Daar ontmoette hij een Nederlands jongetje, in gezelschap van moeder en oudere zus. Het jongetje heette Jelmer, was acht jaar oud, en woont in Kampen. Het jongetje is op 30 mei jarig. Dan wordt hij 9. De man beloofde het kind een kaart vanuit Sidney voor zijn verjaardag, en schreef het adres op een papiertje.
Dit papiertje, beste Zwingodin, zuchtte de man, is helaas weggewaaid. Of zoiets. Onvindbaar. En nu moet er dus iets gebeuren waaraan hij een gloeiende hekel heeft: zijn belofte breken.De man mixt zijn Nederlands met een sappig Engels accent: het is een enorme stupid pity.

En nu komt het: kan de Zwingodin iets betekenen? Hij wilde een advertentie in de krant van Kampen zetten. Maar landgenoten hadden hem overtuigd: een kind van 8 heeft een nog jonge moeder, en de jonge mensen van tegenwoordig lezen geen kleine advertenties in kranten meer. Alles is social media. Maar hoe toverde hij dit little story op zoiets als Facebook?

Mja. Ik heb een nogal Zeeuws bereik. En heel soms gaat er wel eens een bericht 'viraal', maar een oproep met een ansicht als inzet...Het is een beetje als de poezie van Bloem: het zijn de kleine dingen die van waarde zijn, maar of DAT nog past bij Facebook...
De man zei iets wat mij voor hem innam: Facebook or not, een belofte aan een kind moet je nooit breken.

Enfin, ik beloofde dat ik het ging proberen. En ja, een belofte aan een oude man moet je ook niet breken. Of hij nog meer informatie heeft?
Jazeker, hij gaf het kind een sleutelhanger. De Zwingodin heeft er nu ook eentje... Het is een grijs miniknuffeltje met Aus erop. Uit Australie.
Bij dit bericht de selfie van de man. Hij vliegt vrijdag naar Australie, en heeft zijn mailadres aan de Zwingodin gegeven.
Ja, op advies van mij. Immers, Zwingodin ontraadt kinderen om met Jan en alleman te mailen, maar voor deze man sta ik in.

Samengevat: wie helpt even retweeten, zoeken, doormailen richting Kampen op zoek naar de achtjarige Jelmer die op 30 mei 9 wordt en onlangs met moeder en zus in een Italiaanse trein zat?

Fish eye

Na jaren verslaggeverij met behulp van mijn gouden oren en mijn eenvoudige mobiel, werd het tijd voor een... jawel, fish eye. Het was een joch van een jaar of 20, die zich afvroeg of een mobiel van een paar jaar oud eigenlijk wel kon.
Ja natuurlijk wel, en by the way, het ding is ook al een keer na een valpartij vernieuwd. Maar goed, verslag doen van het Zwin wordt na al die jaren wellicht wat eenzijdig. Ik kan geen genoeg krijgen van golven in het zand, wolken in het water, lage zon, schilderachtige luchten en af en toe wat silhouetten. Wat wil je nog meer?

Een hoop. Een mens wil een verzetje nietwaar.
Er gebeurt heus wel eens wat: een bommetje onder het zand, een onverwachte heli, een Duitse brulpapegaai - maar de vorm wil ook wat. Zelf verveel ik me geen moment, maar ik hoorde toch iemand fluisteren: heeft de Zwingodin WEER een ondergaande zon. Sja.

Vandaar mijn toevlucht tot de gadgets. Een spiegelreflex hoort niet bij mijn personage. Ik zocht bij Telefoonlens.nl naar passend attribuut en ik bestelde een doosje vol lenzen. Een tele (vier keer zoom), een groothoek, een macro en een fish eye. Altijd een kreng van een ding gevonden, zo'n fish eye, maar als gadget...

Het grappige was dat ik een foutje maakte bij de bestelling, en in plaats van een statiefje alleen het statiefhoudertje bestelde bij al die lensjes (bij vier keer zoom heb je wel een statiefje nodig...). Ik mailde naar Telefoonlens.nl en kreeg warempel een aardige mail retour waarbij ze me het statiefje direct nasturen. Goeie toko. Nee, ik heb geen aandelen. Ik ben gewoon blij met lensjes op mijn mobiel... Met wat handigheid kun je met je mobiel echt superfoto's maken. kijk op mijn Facebook account....

Vanavond gespeeld met de fish eye. Morgen spelen met de macrolens. Haaientanden, schelpen...
Uw Zwingodin is weer even van de straat...

Gedicht: Zorg

Ze worden aldoor kleiner,

Hun zachte wanden van zand

ruiken zout,

verstuiven en vervliegen

Hun ruggen zijn groen en geel,

vol verborgen holtes

Alsof het water,

vaak grauw, soms lauw,

niet jarenlang lag te schitteren,

te lokken en te lonken

Na al die lange jaren

is de bestemming koud,

de verwachting hard,

de holtes stroef

en leeg

Het schuim niet licht maar okergeel

Zand knarst

Straalt mijn benen

Krijst tegen mijn schenen

Wil omhoog

Wil omlaag

Schreeuwt dat ik niet hoef

te zorgen voor jonge duinen

Ze zorgen toch zelf?

Zorgen ze niet?

Zand ruikt zout

Zand is zee

Zand is leven

Zand fluistert en waait weg

Zand zingt en wil omhoog

Zand zorgt zelf

Zegt het zand.

Het zal wel. 

Maar zorgt het voor mij of voor de zee?

Op de foto

Altijd vleiend...

Er was iemand die serieus dacht dat ik met winterjas en al zo 'bedoeld' was...

Not...

Vandaag jas uit!

Om morgen op mijn Paasbest te zijn heb ik mijn jas uitgedaan. Klein probleem: scheurtje in rechterschouder. Wordt epoxy morgenvroeg ipv een eitje. 

Gedicht: begin

Mooi licht vandaag in het Zwin!

Begin

Altijd vraag ik mij af: wacht ik aan het begin

Of aan het einde van de rivier

Ben ik een heldin

Of gekneveld in het hier

En nu

Zeggen ze wel eens

Licht in de lucht is een gerende kier

Wordt een tak, een struik, een dier

Groeiend licht is hier

Het begin

Kunt u NOG spellen?

Aan mijn paalhoofd heden middag arriveerde een zogeheten taalpurist. Nu ja, de dame in kwestie verontschuldigde zich in deze bewoordingen. Maar het zat haar hoog. Ze was op een holletje naar het Zwin gerend, na twee uur verlangend sturen richting zuiden. Aangezien De Zwingodin gedurig blijkt geeft van LIEFDE voor taal, kloeg de wandelaarster naar hartelust; het ruisen van de zee op de achtergrond.

Wat was haar verhaal?

De afgelopen zaterdag bevond de wandelaarster zich in het verre Noorden (nu ja, het midden van het land) op een 'open dag' van een middelbare school waar haar kind mogelijk komend jaar zich zou melden als brugpieper. De missie bestond eruit om eens kritisch te kijken of de school geschikt is. Haar verhaal: opgetikt door uw godin:

"Geschikte school? Nou, dat leek er wel op: niets was nagelaten om de toekomstige brugpieper te lokken. Een duur drukwerkje met een plattegrond, een gymzaal vol leuke toestellen, veel gratis cola en cake en overal gezellige leerlingen die praatjes hielden. En een voltallig docententeam dat waarlijk geïnspireerd leek.

Bij binnenkomst lazen wij een bordje met: 'Kunt u nog spellen?' Dubbelzinnige tekst, vonden wij. Werd hier bedoeld dat wij het mogelijk verleerd waren, of werd hier bedoeld dat de kunst van correct spellen voorbehouden is aan de oudere landgenoot? Enfin, we konden de proef op de som nemen, aangezien er sprake was van een.... dictee. Foutloos? Dan een prijs. Wij liepen langs een leuke kantine, een bibliotheek met recente titels en langs de gratis cola. Daar was het dictee! Een buikige docent Nederlands hing onderuitgezakt in een stoel en keek grijnzend naar een heleboel tafels met pennende groep-8-leerlingen. Zij schreven het dictee, dat een collega met een microfoon voorlas. Ai, lastige woorden. Kapucijners. Knäckebröd. De kinderen zweetten zichtbaar. Naast de buikige docent stond triomfantelijk een bordje: Gerrit's dictee.

Humor, dacht ik. Immers: het moet Gerrits dictee zijn. En hij spelt het expres fout, als grapje om een dictee aan te kondigen waarbij niemand natuurlijk kapucijners kan spellen. Zelf had ik dan voor Gerrit's diktee gekozen. Omdat de meeste mensen weten dat diktee fout is, en er zijn toch wel een hoop mensen die niet handig zijn met de naamvals-s. Het is Annekes jas, niet Anneke's jas. Brugklaswerk, inderdaad. Maar als je een grap wil maken van zo'n bordje, maak er dan maar twee.

Ik sprak de man aan, en zei: ik zou er nog een foutje bijmaken, dat is duidelijker. Lang verhaal kort: ik had het niet begrepen, het bordje was helemaal geen humor, maar gewoon correct: Gerrit's dictee. Vlug fluisterde ik: streep door joh, het is fout, maak die apostrof weg... Geen gezicht op een open dag.

De buikige man ging rechtop zitten en lachte bemoedigend, alsof hij wilde zeggen dat ik het heus nog wel zou leren. Hij zei: ik zal het u uitleggen. Het is Gerrit zijn dictee. Omdat je zijn weglaat, krijg je 's. Begrijpt u?

Eh...

Ik heb nog geprobeerd de genitief-s uit te leggen aan deze docent Nederlands, maar Gerrit wist zeker: ik 'haalde iets door elkaar'. Nou, zei ik, ik zie overal boeken Nederlands, geef me even een grammaticaboek, of anders good old Renkema, dan zal ik je de regel wijzen. Renkema? De docent Nederlands leek hem niet te kennen en zei dat de regel maar eens opgezocht moest worden. Door mij???

Ai... moet mijn kind hier leren spellen? Welgemoed gingen wij richting klassieke talen. Leuk! De oude Grieken, Romeinen, en nomen est omen. Carpe diem!!

Een groot bord hing op een deur. Kleine gymnasiastjes konden zich inschrijven. Voor de grote Romeinen - spatie - quiz....

Komt dit nu allemaal door het Rijks spatie museum? "

----------------------

Toen de wandelaarster was uitgesproken leken er tranen in haar ogen. De taal verloedert. Kunt u NOG spellen? Wat vond ik als talige Zwingodin daar nu van?

Zwingodin troostte: je weet niet half hoe vaak er over mij wordt geschreven als Zwin spatie godin. En laatst had Zwingodin onbedaarlijke zin in kaaspepsils, bestelde deze met haar onvolprezen mobiel online bij Appie, en kon ze pas na lang nadenken in de database vinden. Want zoeken op kaaspepsils levert niets op. Appie spelt namelijk kaaspepsils als kaas spatie pepsils, dus dan kun je lang zoeken als je NOG goed spelt.

 

Ja, wat vind ik ervan... beste docent Nederlands, u moet fluks een Renkema aanschaffen. Beste moeder van de brugpieper: u kunt voor Zeeuwse scholen kiezen in plaats van deze vermaledijde Hollandse school: Zeeuwse scholen staan vaak in de top-zoveel, en dan zullen ze dus de genitief-s best kennen. Beste school uit het midden van het land: vergeef uw docent: hij zal de enige niet zijn. En beste iedereen: hoor het ruisen van de zee, hoor de wind die spetters blaast langs mijn gouden oren. Proef het zout op mijn bultige huid en kom alsjeblieft een uurtje naast mij zitten om te kijken naar doodshoofden van donderwolken en kleine witte schaapjes in de lucht. Om te peinzen over de juiste woorden voor wat je dan beleeft, en ach, de spelling.... Ik maal niet om de noten, maar om de muziek.

C'est le ton ....

 

Zwin-engel: aardsengel. Met een d

 

Zwingodin is taalgevoelig - zie vorige blog. Dus nog even over de Zwinengel: het is een Damaged Angel. Dat zie je zo. Verweerde huid, bulten en bochten en bobbels. Het is een aardsengel. Met een d.

Contrast

Naar goed kunstzinnig gebruik komen de tegenstellingen samen, precies OP de huid. Goed en kwaad, mooi en lelijk, oud en nieuw, natuurlijk en kunstmatig, hemel en hel, volmaakt en aangetast, aantrekkelijk en afstotend, lieflijk en boosaardig en klets nog maar een tijdje door. Kortom, een 'aardse aardsengel', ver verwijderd van het ideaal van ooit, ver van de canonieke aartsengelen.

Allez: geen gladde cherubijntjeshuid, geen bovennatuurlijke en esthetische verschijning, maar een aangetaste huid vol puisten, vlekken en gezwellen. Vandaar de oude elementen (roest, fossielen, zand) en eigentijdse materialen (tyvek, acryl, perspex). De voegjes zijn van strandzand. Uit het Zwin. De fossielen (de witte stukjes met gaatjes,  Latijnse naam: Cardita) zijn in de loop van tienduizenden jaren geperforeerd door zure sappen van weekdieren voordat ze aanspoelden in natuurgebied het Zwin. Het leven is letterlijk door de Cardita-schaal heen gegaan.

Iemand vroeg mij: beste Zwingodin, zie jij nu deze engel als metafoor voor het einde van een tijdperk waarin de samenleving het geloof zag als oplossing voor het menselijk tekort?

Verbinding

Hemeltje. Na de secularisatie zijn er eigenlijk geen beelden meer, bij kruizen denk je aan misbruik, bij engelen aan kerstversiering of weeïg spiritualisme - of anders aan Xenos-kitch. 

Hierbij dan aandacht voor het overgebleven beeld van de aardsengel/aartsengel, omdat het mogelijk is bovenstaand dualisme (goed en slecht, mooi en lelijk, volmaakt en aangetast etc.) juist niet als uitgangspunt te nemen om te denken en te oordelen. Ik wil ze integreren, combineren, en verbinden. Zo kun je zoeken naar een persoonlijke en mystieke beleving die vergelijkbaar is met wat Hadewych ooit schreef. Die persoonlijke beleving ligt voor mij in het contact met de natuur, maar ik hoop dat iedereen zijn eigen verbinding kan maken. En dus zijn eigen aardsengel. Met een d.

 

Overigens vind ik het geen enkel punt als niemand deze tekst ooit leest en gewoon kijkt naar mijn aardsengel. Het is gewoon wat het is: een volmaakt verbeeldling, die is beschadigd.