Doorzettende dooi in het Zwin

Mist en lichte dooi in het Zwin

Schimmen in het zwin

Voor mijn neus experimenteerden mensen met een camera en hun silhouetten.

Vervlogen tijden in het zwin met sneeuw

Veelbesproken roestboom wordt beauty met sneeuw!

sneeuw en zon 3

sneeuw en zon 2

Sneeuw met zon 1

Als de zon dan ook nog schijnt... 30 cm sneeuw, nul graden en zon.

Sneeuw in het Zwin 3

Sneeuw in het Zwin 2

Mijn iphone kon het prima aan en de godinnenhandjes bevroren niet.

Sneeuw in het Zwin

Waarom naar de alpen? Het Zwin biedt alles wat je wil. Grote sneeuwvlakte, spannende waterpartijen, hellingen voor snowboards en slee, en met langlaufskies is het ook al feest. Alleen... er was vrijwel iemand.

All about Art

Allemaal proberen, het is een must-have: All about Art & Scenery
Discussie aan mijn sokkel over tijdschrift All about Art. Een toerist blijkt dit tijdschrift in zijn huurhuis te hebben aangetroffen.
‘Leuk, allemaal flitsende jonge mensen’, is het (niet heel concrete) commentaar.
Mmm, gnuift haar gezelschap, een oudere heer met zo’n jas met rugplooi. ‘Alsof dat een voorwaarde is voor goede kunst.’
Waarna zich een discussie ontspint die nergens over gaat, met de portee dat jonge mensen echt nog een hoop moeten leren alvorens het meesterschap te bereiken.

Ik moest zuchten. Wanneer gaat deze discussie nu eens verder. Ja, boven de vijfig mag je best Corneille ‘moderne kunst’ vinden, dat is het ook, maar hij (de rugplooi) had ook kunnen zeggen: laat eens zien en waar gaat het over. Niet over de art bubble? Nou dan moeten we het proberen.

Dus maakte ik die opmerking maar. Laat eens zien, dat tijdschrift. Want in het Zwin, of althans nabij het Zwin, kom je dit soort tijdschriften natuurlijk helemaaaaal niet tegen. Helaas. Beneden de rivieren is het tobben met bijzonder leesvoer, maar beneden de Westerschelde al helemaal. Waarom stuurt de uitgever niet een stapeltje naar de kiosk in Cadzand? In winter en herfst heb je je doelgroep… natuur en kunst ligt niet ver van elkaar in marketingtermen.

Maar dat terzijde. Toerist was zo goed niet of bracht het nummer van ‘All about Art’ de volgende dag mee. Ik was benieuwd. Jongen mensen dus. En zou het blad lekker leesbaar zijn? Fris? Anders? Jonger? Daar denkt een mens – godin - dan aan. Want Tableau en Kunstbeeld behoren weliswaar tot mijn leesvoer, maar een tikkeltje frissigheid in de branche zou wel leuk zijn. Net ietsje minder pretentieus, een beetje verstrooiend en toch onderhoudend… En vooral wat gedurfder en brutaler. Scenery van kunstenaars ook welkom, stukken beter dan de scenery van kunstliefhebbers. Geen rugplooi maar arty looks!

Ja echt, arty looks in dit blad. Eh… een recept! En een feuilleton. Ja, die is leuk zeg, vernieuwen door ouderwets te doen! De bedenker hiervan moet rond de dertig zijn, schat ik. Retroretroretroretro, help, retro. Soms ben ik best trots op het idee dat er in de jaren vijftig, zestig, zeventig, tachtig en zelfs ook later niet iemand of iets op een paalhoofd zat. Soms heb ik echt de behoefte om over het water te zingen: klijk naar mij, ik ben mooi en ik ben van deze tijd en ik ben niet retro… Maar wel ego, zegt de lezer nu natuurlijk, want ik ging bloggen over een gek en leuk blad.

Inhoudelijk geen intellectuele hoogstandjes maar daar zijn andere bladen voor. Wel heel aantrekkelijk, mooi beeld, inspirerend voor kijkers maar vermoedelijk juist ook voor makers. Een kunstglossy voor kunstenmakers en hun bewonderaars! Veel van die hp-detijd-woordjes erin (curieus!) en een licht-ironische toon en een artikeltje over dresscode voor kunst-events.

Persiflage op de glossy’s? Lichte twijfel bevangt me. Want van onorthodoxe geesten zou je toch ‘no codes’ verwachten, maar hier blijkt een mooi staaltje van het lopende mode-onderzoek van o.a. Artez Arnhem: wie zegt niet aan mode te doen, is juist heel erg bezig met uiterlijk! Niks no codes, juist dwingende dresscodes voor hen die ‘anders’ zijn. Zo bezien is het een heel aardig bladonderwerp. Waarbij ik dan toch de analyse mis. Iets meer achtergrond maakt het echt niet saai. Er zou best een ironische column bij kunnen met informatie over dat mode-onderzoek. En over de codes van hen die schijt hebben aan codes en eh… ‘currieuze accessoires’ dragen. Er is namelijk vrij veel te zeggen over de dress code van kunstenaars of mensen uit de kunstwereld. Beetje meer diepgang graag!

Dat de subtitel ‘& scenery’ is (je krijgt dus informatie over kunst EN de kunstscene…) wil hoop ik niet zeggen dat de analyse in de kast moet. Dat is een veel te moderne gedachte. Doe dan echt retro. Vroeger hadden we nog analyse. Want retro en populisme, als dat doorzet, daar moet je toch niet aan denken.

Hoofdredactrice zou Sophie di Semur zijn. Sophie di Semur? Sophie di Semur. ik ken de schrijvende wereld goed maar heb nooit gehoord van deze ster, die absoluut talent heeft. Dat is eh... curieus. Op facebook is haar portretfoto een stel pumps. Verder niks te bekennen. Daha, hoofdredacteur zijn, niet al te oud, en onvindbaar op het web, dat is zelfs voor een godin te simpel. Ontmoet ik hier een ander personage in medialand? Aangenaam te ontmoeten Sophie! Kom eens langs! Virtueel dan, want een reis naar de natuur, onder de Westerschelde helemaal, is je vast te ver. Dresscode is hier vooral goretex of ski. (Soms ook rugplooi trouwens.) Graag ontvang ik je ook in mijn social-medialeven (dat heb ik nodig, ik sta hier anders veel te eenzaam in de natuur).
Er gloort een schrijversnaam. Nee, die zeg ik niet… Drie keer googlen en je heb ook de moeder van de Zwingodin ook te pakken. Dat ontmythologiseert. Dus, hartelijk welkom in het Zwin, Sophie. Ik heb een mobiel met internet hier in dit paradijs, dus kan prima mailen, chatten, twitteren, skypen, ook met Londen.
Eerst eens lezen, dat blad.
Vervolgens.
Was ik de hele namiddag uitgeschakeld en deerde mij het dramatische weer voor en achter mijn paalhoofd in het geheel niet meer. Wat een geweldig nieuw product en wat jammer dat de distributie niet zo bie is… Dacht ik.

Gelukkig ben ik voor een godin nogal wired en na enig zoekwerk begreep ik dat er sprake is van een artistieke wijze van marketen. Of nu ja, artistiek, anders dan anders, met minder budget maar wel inventief…. De uitgever probeert er een soort ‘must have’ van te maken. Leuk idee. Werk er graag aan mee.
Dus dan maar niet naar de kiosk in Cadzand, beste uitgever, of beste virtuele Sophie, maar een stapeltje naar diverse vakantiehuisjes (wel in het iets duurdere segment natuurlijk…), en weetje, vergeet Knokke niet. Zo’n geinig blad vinden ze wel wat hoor, die dikke nekken uit Vlaanderen houden wel van iets dat curieus is! En ze willen allemaal gaarne jong zijn. En dan kun je het nog verkopen ook, dat lukt natuurlijk wat minder bij de zunige Zeeuwen. Nog een marketingtip: een abonnement naar Zwingodin. Dan deel ik die uit aan elke geïnteresseerde zo aan mijn paalhoofd die een beetje scenery-like oogt.
Maar by the way Sophie, wanneer komt de tweede Art&Scenery? (bekt lekkerder eigenlijk).

Voor informatie over de uitgave: klik hier!

Uit de mail aan zwingodin

Hierbij een greep uit de vele mails aan zwingodin@live.nl:

'Het bovenlijk (mooie vertikking, bedoeld is vermoedelijk bovenlijf, zwingodin)gaat toch wel terug??? Het was zo verschrikkelijk leuk dat er iets herkenbaars en aparts is in dit gebied!!'

'Je kunt het best repareren hoor, neem goede polyester. Nog wat extra fossielen en klaar. We genoten er erg van, vooral ook van de berichtgeving. Ik denk dat het beeld echt logo-potentie heeft. Want die kaart die veel mensen opstuurden als vakantieherinnering is nu al bekend! Het vrijheidsbeeld van Zeeuws- Vlaanderen...'

'Zal ik komen helpen met herstellen?'

'Het is echt iets om over te praten vooral omdat je in de zomer veel berichtjes had over wat er gebeurde in het zwin. Na mijn vakantie vond ik dat heel leuk om in te loggen.'

'Ik heb heel veel Duitsers gezien die met een papier in de hand op zoek waren naar Die Gottin'. Zou het in een Duitse folder staan?'

'Ik ben erheen geweest om een schets te maken van de zee en dit beeld. Het leuke is dat het zo geintegreerd is. Helemaal natuur.'

'Als je nu toch in de revisie gaat, laat dan het paalhoofd onder de sokkel ook sokkel zijn. Want bij laag water zie je de overgang van paalhoofd naar sokkel. Ik zou het mooier vinden als de sokkel doorloopt. Met die fossielen moet dat kunnen toch.'

'Wij hebben vastgesteld: Zwingodin is een 'landmark'. Echt heel eigen zo in Zuid-Nederland. Een goede keus van de gemeente om dit zo te laten doen!' Of is hoort dit bij het waterschap?'

Noot Zwingodin:
Dit is een greep uit de vele reacties en is representatief. Er is wel tien keer hulp aangeboden, waarvoor dank (en wie weet ik mail graag terug...), zes mails gingen over logo-potentie, en alle mails waren positief.

Dank allen!!!

Zwingodin overleden in de nacht van 12 november

Op zondagochtend 13 november is het stoffelijk overschot van de zwingodin aangetroffen in het Zwin. Haar billen sieren nog het paalhoofd, maar buik, borsten, armen en hoofd lagen dramatisch verwond op het strand. Met name de elleboog was ernstig verbrijzeld. De losse onderdelen zijn direct naar het atelier gebracht. Of reanimatie op korte termijn mogelijk is, is nog niet duidelijk.

Eerder waren er wel getuigen van vernieling van een zwingodin-bordje, door twee jongens op fietsen. Nadat de mobiel van de zwingodin gereset was, het overlijdensbericht getwitterd was, verschenen er tal condeolances op het sociale netwerk. En: suggesties dat er sprake moet zijn geweest van vernieling. Immers: gistermiddag was er niets aan de hand, en het was zelfs even windkracht 10.

Vanochtend in alle vroegte bleken de tweets van de Zwingodin niet meer aan te komen in het sociale netwerk. Ook op facebook bleef het stil. De gouden mobiel van de Zwingodin leek uitgevallen. Er was niet direct onrust, aangezien gisteren na de ergste storm nog een inspectie plaatshad, en de zwingodin windkracht negen kranig leek te doorstaan. Tussen dat moment van inspectie en vanochtend vroeg moet ze van haar sokkel geslagen of gewaaid zijn.

Want dat is natuurlijk de vraag: is de zwingodin vernield of als gevolg van de zware storm overleden?

Er was vanochtend 1 voetspoor dat door de blubber naar het betreffende paalhoofd liep. Het tij spoelt voetstappen weg, dus dat voetspoor moet van vanochtend heel vroeg zijn gweest, vanaf een uur of 8 a 9 moet het mogelijk zijn geweest die sporen te maken. En de lichaamsdelen werden enkele uren later pas aangetroffen.
Er is echter geen enkele aanleiding te denken dat deze persoon de godin vernield zou hebben. Op de lichaamsdelen zijn geen sporen van een scherp voorwerp gevonden. Het middenrif is gebroken ONDER de natuurlijke breuklijn (de godin is in twee delen aangevoerd en ter plekke op het paalhoofd aan elkaar geboetseerd)met zeer sterke epoxy. Niet de tussen-epoxy maar de epoxy van de onderbuik is gescheurd, en de godin is gevallen in de richting van de wind. Dit wijst erop dat een rukwind de vermoedelijke aanleiding was van de scheuring. Alleen een lang touw zou hetzelfde effect kunnen hebben, maar dit scenario klopte niet met de voetstappen.

Deze lijkschouwing en analyse is verheugend: het zwin is een paradijs waar vernielzucht niet thuishoort.

Inmiddels is gebleken dat de mobiel van de zwingodin onbeschadigd is, en zij dus low key kan doortwitteren. Dat de zwingodin zal herrijzen staat al vast - of zij daarvoor donororganen nodig heeft, moet nog blijven.

condoleances kunnen via mail: zwingodin@live.nl, hieronder, of anders op twitter: www.twitter.com/zwingodin.

Wie niet twittert maar toch de laatste tweets wil lezen kan terecht op www.zwingodin.nl.

Ik heb de storm overleefd!!

Ik blijk windkracht 9 aan te kunnen. Niets aan het handje met mijn huidje...En woest dat het was! Alleen het bord dat door mijn maker aan het Lionsbord hing (sponsor plankier)is gesneuveld... heb gauw gemaild naar mijn creator om het op te laten ruimen. En nu maar hopen dat de Lions zich melden want ik zou wel graag een beetje stevig bordje....

Wandelende duinen en oppersing

De Herdijkte Zwarte Polder is later gereed dan verwacht. Dat komt door opbollende duinen en eh... oppersing. Oppersing? Op-persing. Spannend. In elk geval komt het neer op wat kinderen graag doen, beetje zand spreiden en daarna weer bij elkaar graven... Als godin juich ik e.e.a. wel toe, voor zover de boel is heraangelegd (bij groede) is het allemaal schitterend gelukt.
Hieronder in meer parlementaire taal (het bericht van Emmilie van de kustversterking) het verhaal over vertraging wegens oppersing.


Kustversterking Herdijkte Zwarte Polder later klaar

De kustversterking bij de Herdijkte Zwarte Polder zou volgens planning op 1 november van dit jaar klaar moeten zijn. Er is al veel werk gedaan, maar helaas is nog niet alles afgerond. Som-mige onderdelen kosten meer tijd dan verwacht. Aannemer De Feijter gaat er nu vanuit dat het werk in maart 2011 klaar is. Het waterschap en de aannemer doen er alles aan om de overlast voor de omgeving te beperken.


Waarom vertraging?
De grootste vertraging komt door de 700.000 m3 zand dat op het strand is gelegd. Het was de bedoeling om op één plek een hoge bult (depot) te maken, waarvan later het nieuwe duin en strand gemaakt kon worden. Helaas ontstond er oppersing tijdens het aanleggen van het depot. Dit betekent dat het extra zand zoveel druk geeft op het duin, dat er een stuk verderop grond omhoog komt. De aannemer heeft daarom het zand in een andere vorm neergelegd. In plaats van een hoge bult, is het een breed en laag pak zand geworden.

Het heeft extra tijd gekost om het zand over een groot stuk duin neer te leggen. En omdat het nu zo verspreid ligt, kost het straks ook weer extra tijd om van het zand mooie duinen te maken. Ook aan andere onderdelen kon nog niet begonnen worden, zoals het inplanten van het helm en het aanleggen van de paden. Dit schuift nu allemaal op.

Wat merkt de omgeving ervan?
Het waterschap en de aannemer proberen ervoor te zorgen dat de omgeving weinig merkt van de vertraging. De tijdelijke omleidingsroute blijft wel nog gelden, maar het vervoer over de weg zal een stuk minder zijn. De aannemer rijdt binnenkort het laatste klei naar het werk toe, verder is het rustig met transport. Op het strand is wel veel te zien. Daar gaan machines binnenkort aan de slag om het zand naar de juiste plek te brengen. Het gebied waar wordt gewerkt op het strand, blijft vanwege de veiligheid nog afgesloten. Tot slot moet onder andere het fietspad en de platberm (onderhoudspad van de dijk) nog geasfalteerd worden.

Verwende prinsesjes in het Zwin

Dat verzuurde mens komt uit de vorige eeuw! klonk het vanochtend vroeg al. Ik spitste mijn gouden oortjes. Veel mensen komen immers uit de vorige eeuw, maar aan de lading van deze woorden te merken was hier heftige verontwaardiging in het spel. 'Het mens' bleek Elma Drayer, gisteravond te gast bij P&W

En dat de wandelaars in het Zwin ook Pauw en Witteman kijken! Nooit zo veel discussie gehoord voor mijn paalhoofd. Eerder al (met Beatrix als Opzij-koningin en de bijbehorende saaie damespraatjes was P&W gesprek van de dag bij mijn paal, maar nu opnieuw, en ditmaal niet wegens slaapverwekkende damespraat maar... vanwege 'reactionaire onzin' - ook al zo'n schot.

Ik heb mij enorm vermaakt met al die standpunten. Een ding is duidelijk: geen vrouw die het item zag laat de kwestie onberoerd. Da's toch te waarderen in de heren EN ze hadden een verstandige, redelijke en prettige wederhoor op de verhitte Drayer.

Voor de niet-kijkers: Elma Drayer schreef een boek met de titel 'Verwende prinsesjes' en bij P&W kwam ze uitleggen dat ze daarmee de Nederlandse vrouw bedoelt die het vertikt om keihard te werken, een parttime baan genoeg vindt en verder heel tevreden is. Verwend, vindt Drayer, en stelt arbeidsplicht voor.

P&W deden er een schepje bovenop door uitermate suggestieve filmpjes aan elkaar te monteren van vrolijke jonge vrouwen, veelal in speeltuinen of achter duwbakken, die echt nog wel wat anders in het leven zoeken dan opslokkend werk.

Enfin, aan mijn sokkel gemopper en gebries, en ik presenteer u zonder veel conclusies een bloemlezing. Elma Drayer kwam er niet zo best af - maar het kan zijn dat het Zwin liberalen aantrekt:)

Standpunt 1: 'Mijn man werkt 5 dagen en ik 3, we hebben drie kinderen en drie uurtjes huishoudelijke hulp. Het is enorm pezen om die molen draaiende te houden, en die grap van Pauw dat ik genoeg tijd zou hebben om dat boek nog te lezen is idioot. Weet hij wat het is om 's ochtends 1 kind naar de creche en twee naar de basisschool te brengen, met volle trommels en de juiste gymkleren, en dan op woensdag al die kinderen naar hun clubs te krijgen met schone sportkleren en de juiste instrumenten, en dan moet er cito geoefend worden, en iets te eten is ook wel fijn. Het is pas verwend om op tv te ginnegappen over vrouwen, verwende prinsen zijn het die twee mannen!

Standpunt 2: 'Werkplicht voor vrouwen... is zij van de partij die ook fietshelmen in de achtertuin verplicht stelt? Veiligheidsriemen in bed misschien?

STandpunt 3: 'Als er zoveel parttime werkende vrouwen zijn, die ook nog tevreden zijn, wat is dat eigenlijk het probleem? Als die vent er vandoor gaat kunnen ze toch eenvoudig meer gaan werken omdat ze niet uit het arbeidsproces zijn geweest? Hoezo is het verwend om tevreden te zijn? Elma is een calvinist!'

Standpunt 4: 'Die Elsevierdame met haar grote verbaasde ogen keek precies zoals ik me voelde: lichtelijk verbaasd over zoveel opwinding. Er is toch alle reden om tevreden te zijn als vrouwen zelf tevreden zijn? De vrouwen die in armoede vervallen zijn niet de vrouwen die drie dagen werken en onverhoopt scheiden.'

Standpunt 5: 'Het leek even of we in de tijd terug waren en ik een dolle mina zag... Ik ben zo'n vrouw die niet werkte en mijn man ging dood. Toen ben ik alsnog gaan werken. Dat lukt best hoor, zeker in de zorg.'

Standpunt 6: 'Die Drayer heeft verdraaid gelijk, ik ben ook iemand die opeens met de gebakken peren zat. Tweeling van 1, man met een ander ervandoor. Maar dat lag meer aan het feit dat hij weigerde nog bij te dragen, niet aan het feit dat ik niet werkte, dat deed ik gewoon, vier dagen. Verwend? Ik dacht het niet...

Standpunt 7: Hoe komt Drayer erbij dat een gezin runnen verwend is? Dat is echt harder werken dan een kantoorbaan!

Standpunt 8: Dat gekakel over creches... Daar is nog wel bij te werken. Maar met drie kinderen tussen de 8 en 14 jaar heb je gewoon tijd nodig om hen te begeleiden. Dat kun je aan de bso overlaten, maar als je het nu leuk vindt om er zelf bij betrokken te zijn? En met drie dagen toch rondkomt al is het krap? Waarom moet ik meer werken als ik mijn kinderen wil begeleiden? Raar standpunt.

Standpunt 9: Ik heb een halve baan en heb netto veertienhonderd euro. Daar red ik het prima mee. Ik heb geen kinderen, en de rest van de tijd besteed ik aan mijn hobby's. Wou iemand mij dat verbieden? Dat lijkt me te zot voor woorden!

Standpunt 10 (in gesprek met 9): Dan verdien je wel een stuk meer dan ik... Met een halve baan zou ik de duizend euro niet halen, en echt niet rondkomen. Daarom werk ik vier dagen. Maar als ik meer zou verdienen, zou ik minder werken. Ik studeer namelijk filosofie. En dat schiet dan lekker op. O hee, je mag je van Elma ook niet ontwikkelen?

Standpunt 11. Ze heeft gelijk. In Nederland willen de meeste vrouwen zich gewoon niet rotwerken. Het zou mooi zijn als dat iets veranderde, dan is de werkvloer meer in evenwicht. Dat ze zichzelf minder kwetsbaar maken is dan mooi meegenomen.

Standpunt 12 (in gesprek met 11): Zou het niet gewoon wat tijd nodig hebben? In twee generaties heeft er een aardverschuiving plaatsgevonden in onze cultuur.

Standpunt 13: 'Waarom verplichten we de mannen dan niet om wat rustiger aan te doen? Dan zijn de kansen gelijker, zijn de mannen ook tevredener, want wie wil er nu niet wat extra vrije tijd om bij zijn gezin te zijn?'

Standpunt 14: Drayer vergeet dat de oma's van tegenwoordig werken en dus niet meer zoveel kunnen oppassen. Dat maakt heel veel anders! Dat was 1 generatie heel prettig.

Standpunt 15: 'Mijn kinderen zijn het huis uit, en mijn man maakte een klapper. Nu werken we allebei niet meer. Het is heerlijk, we reizen, we lezen, we sporten, en we passen op onze kleinkinderen. En dat is verwend? ZE is jaloers!'

Op dit moment kreeg ik zelf als godin een intens gevoel van tevredenheid: wat is het toch heerlijk om zo te verslaggeveren en al die meninkjes te horen. Soms vraag ik me af of ik erdoor verander. Immers, elke deskundige weet dat een mens verandert als gevolg van invloeden uit de omgeving. Geldt dat ook voor mij?

Als godin mag ik niet stemmen maar zou het mogen, dan stemde ik links. Dacht ik. Na deze uitzending en al die boze dames (en een enkele sussende heer) kom ik tot de conclusie dat ik in de grond liberaal ben. En het idee dat iemand een ander wil verplichten tot arbeid gaarne wil bewaren tot het zorgtekort een feit is.

Goede les vandaag. Ook al voor mijn hele verschijning. Want dat was toch de opzet. Hoe verandert een personage als gevolg van interactie. Reageert!

mijn lakbeurt is mislukt

Dat is ook wat: eerst een studie gemaakt van welke lak mijn huid nu het beste zou beschermen tegen de komende winterkoude - lukte het niet om het trapleer naast mijn sokkel te krijgen VOOR het hoge tij. Lukt wel, dacht ik zelf ook, het water was nog tientallen meters verder. Maar de spuitbus was nog niet uit de tas of het water rolde op mij af, harder dan op andere dagen. En de onderhoudsploeg moest nog rennen met ladder en al om geen natte voeten te halen. Want: het Zwin is een dynamisch landschap en voor mijn voeten heeft zich een zandbank gevormd. Dat betekent bij wassend water dus een eilandje. Zie je het spoor van het trapje?

Kleine bezoekers

Na de meeuwen nu ook: lieveheersbeestjes EN kwallen... Die blauwe had ik met deze effen aanblik nog niet zo gezien... Veel mensen stonden erbij te juichen. Kennelijk is een bijzondere kwal heel opwindend.

Vernielingen in het Zwin

Gespot in het Zwin: twee vervelende jochies op fietsjes die in een noodgang langs palen en borden fietsen en erop slaan. Mijn bord overleefde het helaas niet. Gauw gezorgd dat het bord wegkwam uit het Zwin want als godin kan ik natuurlijk geen rommel veroorzaken. Voorts kreeg ik bericht van een omgevallen bord 'gevaarlijk zwemmen', nabij het paviljoen, maar daar zijn geen getuigen van...

Mosselgod in de krant

Het stuk dan Rene Hoonhorst schreef naar aanleiding van de Mosselgod in 't Halve Maentje staat online op de website van de PZC.

Fascinerend

'Ik kwam je tegen op het strand en vond je heel fascinerend, mailt Pedro Schrijvers. Hij is fotograaf en zette me op zijn site. Een hele eer. Kijk:

http://www.pedroschrijvers.nl/zwingodin/

Mosselgod uitgereikt: applaus en mosselgevoel

Lees alles over mijn eerste creatie de Mosselgod op de blogspot. En: vergeet niet door te lezen over het mosselgevoel. Zwingodin probeert het anders te zeggen dan Spinoza:)
Lees het hele verslag op de blog.

Vandaag: uitreiking Mosselgod

Vandaag wordt de Mosselgod, eerste creatie van de Zwingodin, uitgereikt aan 't Halve Maentje in Breskens. Lees het persbericht op de blog van de mosselgod!

Hoog water en meeuwen

Vandaag bezoek gehad... zoals zo vaak. Ze zijn niet aardig, die meeuwen, maar toch is het wel gezellig dat er nog eens iemand naast me komt zitten. Met hoog water anders zo stil:)

Mosselgod wordt uitgereikt op 19 oktober

19 oktober om 16.00 uur wordt de Mosselgod uitgereikt. Wie krijgt hem? Iedereen kan nog tot 15 oktober bijdragen aan de opinievorming! De Mosselgod is voor de beste, leukste, meest originele mosselbereider. Tot dusver waren er meer dan tweehonderd reacties.
Behalve mosselbereiders, toprestaurants etcetera zijn bijdragen over de mossel (als cultuurverschijnsel, liefdesmetafoor, fantasie etc) ook welkom. Welk gevoel krijgt u bij de mossel en waarom spreekt dit weekdier u tot de verbeelding?

Uitreiking bijwonen?

Mosselgod is een project van de zwingodin.Bijdragen kunt u mailen naar zwingodin@live.nl
Indien u een uitnoding wenst te ontvangen voor de uitreiking van de Mosselgod, mailt u dan naar zwingodin@live.nl met ‘graag uitdnodiging’ in het subject. Tipje van sluier: locatie zal Zeeuwse kust zijn.
Wordt vervolgd!