Helemaal geen mens te bekennen in het Zwin in de ochtend. Alleen... Piet Jansen. Piet Jansen zie je doorgaans aan de waterlijn met netten en touwen, of over de grens enthousiast in de weer met een groep wandelaars (hij is ook natuurgids). En heel af en toe zie je hem ook met een grote schotelzwaaier, een serieuze metaaldetector. Niet zozeer op zoek naar historische vondsten, maar eerder naar 'alles' dat de hedendaagse mens achterlaat in het Zwin. En dat zijn vooral ringen en munten. (en blikjeslipjes natuurlijk).
Piet vond eerder al de zoekgeraakte trouwring van Anno, afelopen zomer. Weliswaar na urenlang schotelzwaaien, maar hij vond het toch maar. Vandaag staat hij er in een vestje bij. Beetje koud, toch, met de storm die hier waait.
'Veel te koud. Ik dacht het wordt tien graden. Lekker zonder jas naar het strand.' Sja, als Zwingodin weet ik dat wel: met harde wind zeker vijf graden van de temperatuur aftrekken... zou Piet, Bressiaander, toch moeten weten.... Hij laat zijn vondsten zien. Brede lach.
mooie man, Zwingodin...
BeantwoordenVerwijderenDe weersomstandigheden verbeteren en de temperatuur stijgt. Bij ons beginnen dan onze strandbenen te jeuken en mijn vrouw is dan bereid Cadzand weer in haar agenda te vermelden. We hebben de Drentse heide nu wel weer gezien en de Witte Wieven kunnen moeiteloos vervangen worden door de Zwingodin.
BeantwoordenVerwijderenToch maar weer even het dagboek van de Zwingodin bekeken en daar weer een nieuw verhaaltje aangetroffen. Want die verhalen, daar gaat het mij om. Dat getwitter kan mij gestolen worden. "Non-informatie" roep ik dan als ouwe zak met m'n 7 vrienden op facebook. Of dat aantal van 7 vrienden nu ligt aan mijn desinteresse in dat fenomeen of aan mijn populariteit laat ik maar in het midden.
Nu trof ik Piet Jansen aan. Markante man met een geweldige kennis over het Zwin. En nog steeds ben ik hem onmetelijk dankbaar voor het terugbrengen van mijn ring. Een goede vriend noemde mij het "Mannetje van Stavoren" niet wetende dat hij daarmee een voorspellende gave had. Met die geschiedenis zijn er wel verhaallijnen te weven. De visser Piet die mijn ring uit de zee terugwon......
Als nu ik nu langs zijn huisje fiets of loop en de heerlijke geuren van gebakken vis mijn neus bereiken moet ik altijd even naar mijn hand kijken.